Na Marywilskiej zmieni się wiele. Czy na lepsze?

Biegnące przez środek dzielnicy tory kolejowe wraz z sąsiednim ciągiem ulic - Marywilską i jej przedłużeniem na północ - to teoretycznie jeden z głównych korytarzy komunikacyjnych Białołęki. Ranga nie idzie jednak w parze z zainteresowaniem kolejnych samorządów, bo ulica jest dziś w stanie, który można określić jako katastrofalny. Samochody i rowery jadą po dziurawej jezdni, której symbolem jest rozpadający się wiadukt z ograniczeniem prędkości do 30 km/h. Piesi idą jeszcze bardziej dziurawym chodnikiem, potem wdrapują się po stromych schodach na peron stacji Żerań. Po wyłożonej trylinką bocznej jezdni krążą samochody z ośrodka nauki jazdy i autobus, przejeżdżający raz na pół godziny. Pod wielką figurą Chrystusa podopieczni Centrum Pomocy Bliźniemu grają w siatkówkę. Kawałek dalej deweloper grodzi teren pod ogromne osiedle.

Mieszkańcy położonego na styku Marywilskiej i Kupieckiej Marcelina od lat czekają na zmiany, ale jedyne plany, o jakich słychać, to plany budowy dróg. Za 10-20 lat okolica ma zmienić się w gigantyczny węzeł tras szybkiego ruchu - nowej, dwujezdniowej Marywilskiej i Trasy Mostu Skłodowskiej-Curie. Bardzo prawdopodobne, że nowym elementem tej zapomnianej części dzielnicy staną się zgniłozielone ekrany akustyczne.

Zanim nastąpi planowana wielka przebudowa, Marywilską czeka lifting. W przyszłym miesiącu drogowcy wymienią asfalt, wyznaczając przy okazji pasy rowerowe, połączone z tymi na Odlewniczej i ze ścieżką wzdłuż Kanału Żerańskiego. Powstanie bezpieczne połączenie Marcelina z terenami rekreacyjnymi. Na rok, bo potem zacznie się budowa gazociągu.

W całej tej depresyjnej okolicy ciekawie wyglądają robotnicy, grodzący wielki teren pod budowę osiedla, bezpośredniego sąsiadującego z planowanym węzłem tras szybkiego ruchu.

- Tu nic nie ma i chyba niewiele się zmieni - powiedziała mi spotkana przy Marywilskiej mieszkanka okolicy, z braku lepszego miejsca spacerująca z dzieckiem dziurawym chodnikiem wzdłuż dziurawej drogi. Błąd, zmieni się wiele. Pytanie tylko, czy na lepsze.

Dominik Gadomski