Modlińska 257. Jeszcze dwa lata prac pod nadzorem konserwatora

Obecnie przy ul. Modlińskiej 257 prowadzone są prace przy wzmacnianiu fundamentów i budowie instalacji oraz trwa tynkowanie ścian zewnętrznych lewej oficyny. Zdemontowane zostały trzy z istniejących czterech pieców kaflowych. Modlińska 257 bez sali prób dla zespołów. Najciekawszy element wypadł z projektu
Efekty rozpoczynającego się remontu kamienicy z 1913 roku będą inne, niż oczekiwali mieszkańcy zabierający głos w konsultacjach społecznych. Dwa z nich zostaną zrekonstruowane. Materiałem wykończeniowym będą odzyskane, nieuszkodzone kafle.

Modlińska 257. Co jest do zrobienia?

Wkrótce rozpoczną się prace przy malowidłach pokrywających część ścian i sufitów. Polichromie będą zdjęte i odrestaurowane pod okiem stołecznego konserwatora zabytków. Zadecydowano o zachowaniu drewnianych schodów i balustrad, a w pomieszczeniach częściowo wykorzystane zostaną oryginalne posadzki z terakoty i klepki dębowej. Dobrze zachowane drzwi zewnętrzne i wewnętrzne poddane będą renowacji, pozostałe zostaną wiernie zrekonstruowane. Na wszystkich trzech budynkach zostanie odtworzona historyczna elewacja, a na dach powrócą elementy ozdobne - kule i wazony. Po zakończeniu prac będą przeznaczone na potrzeby centrum lokalnego z funkcjami kulturalno-oświatowymi. Remont zakończy się jesienią 2024 roku.

Modlińska 257. Burzliwa historia budynku

Willa została wybudowana prawdopodobnie na początku XX wieku dla Leona Hajdzionego . Zabytek składa się z budynku głównego i dwóch parterowych oficynek. Od 1914 do 1921 roku parter willi mieścił szkołę, pocztę oraz posterunek policji. Po 1921 roku budynek został przejęty przez Skarb Państwa i zaadaptowany na ośrodek "Przystań" dla młodych prostytutek. Dziewczęta po leczeniu w szpitalu św. Łazarza, trafiały na Modlińską, gdzie uczyły się ogrodnictwa, prania, gotowania, haftu, szycia i tkactwa. Dzięki nowym umiejętnościom mogły wyjść z ubóstwa i uzależnień. W czasie II wojny światowej kamienica przy była również magazynem broni dla Armii Krajowej i schronieniem dla Żydów. Budynki przetrwały wojnę. W latach 50. XX wieku ulokowano w nich Państwowy Dom Specjalny dla przewlekle chorych, a od 1960 roku Państwowy Dom Pomocy Społecznej dla dorosłych. Potem budynki pełniły funkcje usługowe - działał tam sklep z narzędziami, biblioteka, gabinet weterynaryjny. Od ponad 20 lat porzucona kamienica popadała w ruinę.

(jr)