Zginęły, bo je chronimy

Nie negujemy sposobu schwytania dzików, do zastawionej odłowni - żywcem, bez stresu, cierpliwie czekając. Na pewno taki sposób jest bardziej humanitarny i bez-pieczniejszy niż próby zagonienia zwierząt do pułapki przez ludzi. Pytanie jednak, które samo nasuwa się po masakrze dzików na ulicy - czy nie lepiej zestresować dziki raz, zaganiając je do odłowni - czy nawet usypiając bronią - a później wy-wieźć żywe i całe do puszczy, niż narażać je na śmierć pod kołami samochodów? Wiadomo gdzie dziki przebywają. Wiadomo ile ich jest - zaplanowane zastosowanie nagonki i pocisków usypiających może uratować im życie.

Zapytaliśmy w Lasach Miejskich, czy od założenia odłowni coś się w nią złapało. Karol Podgórski, p.o. dyrektora Lasów Miejskich, odpisał, że do 17 października nie schwytano ani jednego dzika. - Prawdopodobnie ze względu na zmienność szlaków wędrówek dzików, wynikającą z bazy pokarmowej w różnych miejscach Warszawy - domniemywa.

Tymczasem dziki panoszą się na Białołęce coraz bardziej - tylko w ciągu ostat-nich dni widziano je wielokrotnie. Coraz mniej się boją ludzi, coraz chętniej buszują wśród domów, niszczą trawniki i ogródki. Nasza Czytelniczka opowiada, że po wnuczkę do przedszkola chodzi z wielkim, grubym kijem.

Trwa okres ochronny, ale czy naprawdę należy jedynie czekać aż zwierzęta same dadzą się schwytać? Natura z cywilizacją w parze dadzą sobie pewnie radę szybciej - wszak samochodów przez Białołękę jeździ codziennie tysiące. Szanse na to, że któryś z nich rozsmaruje na asfalcie kolejne stadko dzików rosną...

(wt)