Budynki do rozbiórki a obowiązki dzielnicy

Analizując warunki przydziału lokalu zamiennego należy wyjaśnić, które rodziny mogą otrzymać taki lokal.

Zgodnie z art. 11 ust. 9 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lo-katorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu Cywilnego, tylko ro-dziny używające lokal, który wymaga opróżnienia w związku z koniecznością roz-biórki mogą liczyć na lokal zamienny. W praktyce dotyczy to lokali wyłączonych na podstawie decyzji nadzoru budowlanego.

Musi być spełniony również drugi warunek, o którym często się zapomina. Lo-kal zamienny może otrzymać rodzina, która mieszka w lokalu na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale lub na podstawie innego tytułu prawnego przed wpro-wadzeniem w danej miejscowości publicznej gospodarki lokalami albo szczególnych trybów najmu wydanych przed wejściem w życie ustawy z 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych, ale też tylko wtedy, gdy ten najem nie został wcześniej wypowiedziany.

Jeżeli są spełnione te dwa warunki (odpowiednia decyzja nadzoru, szczególny tytuł prawny), właściciel musi wypowiedzieć umowę najmu na podstawie art. 11 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszka-niowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu Cywilnego i wręczyć lokatorowi.

Wówczas obowiązek zapewnienia takiej rodzinie lokalu zamiennego oraz po-krycia kosztów przeprowadzki spoczywa, do dnia 31 grudnia 2015 r., na właściwej gminie, w naszym przypadku dzielnicy. Dzielnica musi ten obowiązek zrealizować w pierwszej kolejności, niezależnie od liczby osób oczekujących na mieszkania ko-munalne i uwag komisji lokalowej lub zarządu.

Od razu nasuwają się pytania: Kiedy takiej pomocy dzielnica musi udzielić i w jakim zakresie?

Odpowiedź jest zawarta w art. 2 ust 1 pkt. 6 powyższej ustawy, który definiuje lokal zamienny jako "lokal znajdujący się w tej samej miejscowości, w której jest położony lokal dotychczasowy, wyposażony w co najmniej takie urządzenia tech-niczne, w jakie był wyposażony lokal używany dotychczas, o powierzchni pokoi ta-kiej jak w lokalu dotychczas używanym. Warunek ten uznaje się za spełniony, je-żeli na członka gospodarstwa domowego przypada 10 m² powierzchni łącznej pokoi, a w wypadku gospodarstwa jednoosobowego - 20 m² tej powierzchni".

Odpowiedź dotycząca czasu jest zawarta w decyzji nadzoru budowlanego, naj-częściej w terminie natychmiastowym. W praktyce wygląda to trochę inaczej. Dziel-nica powinna wskazać lokal zamienny rodzinie od razu jak stwierdzi, że posiada taki lokal a wcześniejsze decyzje zostały wykonane, lub wolny lokal nie spełnia warunków lokalu zamiennego dla rodzin z wcześniejszych decyzji. Znaczy to tyle, że nie ma tutaj dobrowolności w wyborze najemców w przypadku posiadania lokalu spełniającego wymogi lokalu zamiennego dla danej rodziny.

W innych przypadkach obowiązek dostarczenia lokali zamiennych rodzinom zamieszkującym w budynkach do rozbiórki spoczywa na właścicielu budynku.

Jest jeszcze jedna kwestia do omówienia, która bardzo często jest pomijana tzn. kwestia odpowiedzialności za tragedię. Niestety w przypadku, kiedy dzielnica pomija rodziny mieszkające w budynkach do rozbiórki i przyznaje lokale spełnia-jące kryteria lokalu zamiennego, odpowiedzialność ponoszą osoby podejmujące decyzję o przydziale takiego lokalu innej rodzinie i osoba podpisująca skierowanie do podpisania umowy najmu, w naszym przypadku zarząd dzielnicy i burmistrz dzielnicy.

W związku z powyższym również bardzo istotną sprawą jest aktywny udział przedstawiciela dzielnicy w postępowaniu administracyjnym nadzoru budowlanego, który na tym etapie uzyskuje wstępne informacje o zapotrzebowaniu na lokale za-mienne.

Włodzimierz Zalewski