Bielański sposób na wścibskiego dziennikarza

Nawet tak błahe informacje jak np. wysokość stawki czynszowej za najem lokalu komunalnego muszą zostać podane przez dyrekcję bielańskiego Zakładu Gospodarowania Nieruchomościami za pośrednictwem biura prasowego bielańskiego ratusza. Dyrektorzy bielańskich szkół również odsyłają dziennikarzy do rzecznika urzędu, nawet jeśli chodzi o podanie liczby dzieci w klasach pierwszych. Efekt jest taki, że na Bielanach każda wypowiedź pracowników placówek samorządowych, zanim trafi do prasy musi zostać, mówiąc brzydko, "ocenzurowana". Inaczej oceniają to pracownicy urzędu dzielnicy. - Oświadczam, że nikt w bielańskim ratuszu nie wprowadził żadnej cenzury - mówi z całą stanowczością Katarzyna Białczyk, inspektor zespołu promocji i komunikacji społecznej urzędu dzielnicy Bielany. - W trosce o jakość informacji i dobry wizerunek dzielnicy poprosiliśmy jedynie dyrektorów szkół i innych jednostek o przesyłanie do rzecznika prasowego urzędu dzielnicy Bielany odpowiedzi na pytania zadawane przez dziennikarzy - tłumaczy Białczyk przypominając, że w każdym urzędzie, nie tylko bielańskim, to właśnie rzecznik prasowy odpowiada za kontakty z mediami, dbając o jednolity przekaz informacji.

Tylko czy dbałość o dobry wizerunek dzielnicy, nie jest zwykłą selekcją informacji - nagłaśniamy sukcesy, tuszujemy wpadki?

Proszę opuścić salę

"Ujednolicanie przekazu informacji" dla mediów przez bielański urząd to nie jedyna niedogodność dla dziennikarzy lokalnych. Aby przypadkiem jakieś niewygodne dla włodarzy dzielnicy informacje nie wyciekły do prasy, przedstawiciele mediów są wypraszani z obrad sesji rady dzielnicy w czasie omawiania skarg składanych przez mieszkańców. Takie ograniczenie jawności działalności rady dzielnicy urzędnicy tłumaczą koniecznością ochrony danych osobowych. Dlaczego więc takiej przesłanki do ograniczenia jawności działalności rady dzielnicy nie stosuje się we wszystkich urzędach dzielnic na terenie Warszawy? Nic takiego nie ma miejsca na przykład podczas sesji rady dzielnicy Wola, gdzie skargi mieszkańców są omawiane publicznie i nikt na ten czas z sali sesji nie jest wypraszany. Tam również, w przeciwieństwie do Bielan, radni bez problemu otrzymują przed sesją kopie skarg mieszkańców wraz z uzasadnieniem komisji rewizyjnej. Na Bielanach radni mogą jedynie mieć wgląd w te dokumenty. Nie mogą ich jednak ani kopiować, ani kserować, ani wynosić poza urząd. Czy przypadkiem przesłanka o ochronie danych osobowych nie służy temu, żeby któryś z radnych nie przekazał prasie tych skarg, które mogłyby zaszkodzić dobremu wizerunkowi wrażliwego na własnym punkcie burmistrza?

Na wstępie Ustawy o dostępie do informacji publicznej z dnia 6 września 2001 r. czytamy, że "każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu". I nawet jeśli prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy (art. 5 ust. 2 tejże Ustawy), to urzędnicy powinni choćby spytać mieszkańców składających skargi o to, czy chcą oni rezygnować z tego prawa czy nie.

Co tak rozpaczliwie chcą ukrywać władze Bielan?

Anna Przerwa