Wspólnota kontra reszta

Naszej Czytelniczce najbardziej przeszkadza fakt, że właściciele wykupionych mieszkań pozostałych lokatorów uważają za kogoś gorszego, co dają im odczuć na różne sposoby, m.in. nie zapraszając na zebrania wspólnoty.

- Według mnie tak być nie powinno, przecież wszyscy płacimy czynsz i wszelkie inne obciążenia związane z użytkowaniem lokali - podkreśla Czytelniczka.

Ustawa po stronie właścicieli

O wyjaśnienie sprawy poprosiliśmy pracowników jednej z administracji. Nie mamy dobrych wieści dla Czytelniczki i innych osób będących w podobnej sytuacji.

Obowiązująca ustawa o własności lokali z 1994 roku (Dz. U. 1994 nr 85, poz. 388 z późniejszymi zmianami) jasno określa, że to wspólnota mieszkaniowa decy-duje o wspólnych sprawach, także dotyczących budynku jako całości, a nie tylko odnoszących się do mieszkań wykupionych. Nie oznacza to jednak, że lokatorzy komunalni nie są reprezentowani podczas zebrań wspólnoty. Ich przedstawicielem jest osoba z władz miasta odpowiedzialna za lokale komunalne. To ona dba o to, by prawa lokatorów-niewłaścicieli były przestrzegane.

Ważne i mniej ważne

Warto przy tym przypomnieć, że sprawy dotyczące wszystkich lokatorów i całego budynku, można podzielić na dwie grupy: kwestie zasadnicze oraz drobne.

Zasadnicze to na przykład sprawy dotyczące remontów planowanych w budyn-ku. W takich przypadkach zarząd wspólnoty rozmawia nie z każdym lokatorem komunalnym oddzielnie, lecz z płatnikiem, czyli reprezentantem miasta (dzielnicy). W przypadku dużych przedsięwzięć to nie lokatorzy komunalni bowiem płacą za nie, lecz z odpowiednich funduszów potrzebne kwoty asygnuje dzielnica.

Inaczej wyglądają kwestie związane ze sprawami drobnymi, na przykład za-montowaniem, naprawą domofonu czy innymi niewielkimi inicjatywami "blokowy-mi". W takich przypadkach lokatorzy jedni i drudzy załatwiają to we własnym za-kresie.

- Zbierają się na klatkach schodowych i ustalają, co i jak - wyjaśniają pra-cownicy jednej z administracji.

Jolanta Zientek-Varga