Po co komu droga rowerowa na Muszlowej?

Jedziemy ulicą Powstańców Śląskich, na przykład z Nowego Bemowa, do parku Górczewska. Na niektórych odcinkach głównej ulicy Bemowa mamy drogę rowerową, na innych korzystamy z drogi serwisowej. Na odcinku, przy którym powstaje właśnie ostatni fragment linii tramwajowej, z pewną nieśmiałością (ustępując pieszym) korzystamy z nieskończonej i nieoddanej jeszcze drogi rowerowej, albo zgodnie z przepisami jedziemy jezdnią. Im dalej na południe, tym warunki dla rowerzystów są gorsze: tu trzeba już jechać jezdnią razem z samochodami. Wypatrujemy skrzyżowania z Muszlową, na której jest stara droga rowerowa z różowej kostki i...

Manewr, który trzeba wykonać w tym miejscu, ciężko opisać. Jeśli na ulicy jest droga rowerowa, rowerzysta jest zobligowany z niej korzystać, co w warszawskich warunkach oznacza często, że musi się "teleportować" przez trawnik albo barierki. Rowerzysta powinien, przez cały czas uważając na jadące za nim tym samym pasem samochody, zasygnalizować skręt w prawo, a następnie skręcić... pod kątem 90 stopni, jednocześnie wskakując na wysoki krawężnik. Na szczęście nikt tego nie robi, bo skutki takiego manewru mogłyby być tragiczne.

Jak więc jechać? Wszelka logika nakazuje skręcić w jezdnię Muszlowej i po prostu zignorować dziurawą drogę rowerową. O ile sam skręt jest zgodny z prawem, bo na Powstańców Śląskich nie ma znaków drogowych dla rowerów, o tyle za jazdę jezdnią na Muszlowej można już dostać mandat. Jeśli na ulicy jest droga rowerowa, rowerzysta jest zobligowany z niej korzystać, co w warszawskich warunkach oznacza często, że musi się "teleportować" przez trawnik albo barierki.

Ponieważ Muszlowa jest objęta strefą Tempo 30, gdyby budowano ją w roku 2014, drogi rowerowej nie byłoby na niej wcale. Obecnie zaleca się bowiem, by na ulicach o ruchu uspokojonym rowery i samochody korzystały wspólnie z jezdni a obecność na niej rowerów jest uznawana za kolejny - obok np. progów - czynnik spowalniający samochody.

Więc po co komu ta droga rowerowa?

DG