Niezrównoważony budżet

Autor jest radnym dziel-nicy, przewodniczącym klubu PiS

Niektórzy powiedzą, że to świetnie, ponieważ nie będzie zmniejszenia, cięć. Ale warto sobie uświadomić fakt, że co roku w naszej dzielnicy melduje się około 5 tys. no-wych mieszkańców, a jeszcze więcej w Białołęce się osiedla bez meldunku. Nowi mieszkańcy mają potrzeby oświatowe, kulturalne, potrzebują miejsc rekreacji, usług społecznych itd. Białołęki nie stać na budżet stagnacji. Białołęka potrzebuje rozwoju!!!

Proces uchwalania budżetu na 2011 r. skłania do ogólniejszych refleksji. Ostatnio popularnością cieszy się termin "zrównoważony rozwój". Zrównoważony rozwój to przede wszystkim nowoczesna strategia rozwoju spo-łeczno-gospodarczego, zmierzająca do zapewnienia: trwałości rozwoju gospodarczego przez zapewnienie do-stępu do zasobów, poprawy jakości życia mieszkańców oraz wyrównywania szans wszystkich mieszkańców.

Doskonale tę zasadę rozumie Unia Europejska, która wspiera obszary słabiej rozwinięte dodatkowymi programami, dzięki czemu wyrównuje szanse i poziomy życia wszystkich mieszkańców UE. Z takiej polityki i z takiego podejścia do podziału unijnej kasy korzysta Polska, która jest największym odbiorcą unijnej pomocy. Dla naszego kraju dostępne są dodatkowe programy i środki finansowe, które nie są dostępne dla państw lepiej rozwiniętych, takich jak Niemcy czy Francja.

Taka zasada prowadzenia polityki rozwoju i podziału budżetu powinna być stosowana także w Warszawie. Warszawskie dzielnice są bardzo zróżnicowane w poziomie rozwoju, w dostępności do podstawowej infrastruktury miejskiej takiej jak: oświetlone drogi z chodnikami, kanalizacja, sprawna komunikacja oraz usług społecznych takich jak: oświata, kultura, sport i rekreacja, służba zdrowia. Dlatego Warszawa potrzebuje swojej polityki zrównoważonego rozwoju i zrównoważonego budżetu. Nie można wszystkich dzielnic traktować podobnie i dzielić miejskich pieniędzy według tych samych kryteriów, jak to ma miejsce obecnie, nie patrząc na poziom rozwoju poszczególnych części miasta i poziomu zaspokojenia potrzeb mieszkańców. Warszawa powinna mieć instrumenty wyrównywania szans takich dzielnic jak Białołęka, która ma cywilizacyjne zapóźnienia w porównaniu z dzielnicami centralnymi.

Gdy rozmawiam z radnymi z innych warszawskich dzielnic i słucham, jakie problemy mają u siebie, to mam wrażenie, że mieszkam w innym mieście. Ich dy-lematem jest czy park z placem zabaw ma być tu czy tam. A u nas? Parki i place zabaw budujemy jakimiś ostatkami środków budżetowych, często rozkładając proste inwestycje na lata. Naszymi problemami jest brak dróg, zwykłych chodników dla pieszych i latarni. Brakuje nam przede wszystkim szkół, przedszkoli i żłobków. W centrum Europy, posiadając na swoim terenie największą oczyszczalnię ścieków, nadal wielu naszych mieszkańców skazanych jest na podwórkowe szamba. A kul-tura, a rekreacja? Brak pieniędzy. Warszawa potrzebuje zrównoważonego budżetu. Białołęka potrzebuje zrównoważonego budżetu. Nasze dzieci muszą mieć takie same szanse, jak dzieci z dzielnic bardziej zurbanizowanych. Szanse dzieci, które mają bezpośredni dostęp do placówek oświatowych, instytucji kultury i sportu i nie tracą czasu na dojazdy w korkach, są większe niż szanse dzieci z tych rejonów Białołęki, które do szkoły muszą chodzić w kaloszach i z latarkami w plecakach, po-nieważ brakuje chodników i trzeba iść po błocie nieoświetloną drogą. A gdzie sport i kultura? Brak pieniędzy.

Piotr Oracz