Ma 75 lat i został zwolniony z dnia na dzień. "Czuję się, jakbym umarł"

Jerzy, urodzony krótko po wojnie, ma barwną przeszłość. Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, pracował jako dziennikarz na Śląsku, a w latach 80. wyemigrował. Jego ścieżka zawodowa prowadziła przez Anglię, Holandię i Australię, gdzie podejmował się różnych zajęć - od pracy na budowie po kierowanie autobusem. Po powrocie do Polski w latach 90., próbował swoich sił w biznesie, ale ostatecznie w 2019 roku, w wieku 70 lat, został ochroniarzem.

Mężczyzna pracował najpierw przy miejskim monitoringu w Katowicach, a potem w magazynie Amazona w Sosnowcu. Amerykański gigant jest znany z rygorystycznej kontroli pracowników. "Wielogodzinne zmiany i nie wolno się było nawet oprzeć o ścianę. To by było niewyobrażalne" - opisuje Jerzy. Pracownicy musieli stać wyprostowani przez cały czas, a każdy ruch był monitorowany przez kamery. Po tygodniu zrezygnował z tej pracy.

Po Amazonie Jerzy zatrudnił się w agencji ochrony Luna, która wysłała go do pracy w Stena Recycling. Jego głównym zadaniem było ważenie ciężarówek przyjeżdżających z materiałami do recyklingu, ale musiał też pełnić rolę portiera i ochroniarza. Pracował na 12-godzinnych zmianach, często więcej niż pełen etat, za minimalne stawki. "Taki tryb życia daje w kość" - mówi Jerzy.

W połowie czerwca, po czterech latach pracy, Jerzy dowiedział się, że nie jest już potrzebny. "Jurek, ty już tu nie pracujesz. Tak mi przekazał kierownik. Jutro masz nie przychodzić" - usłyszał od kolegi. Próby skontaktowania się z przełożonymi były bezskuteczne. "Po kilku dniach pomyślałem, że nie będę się upokarzał i więcej już nie dzwoniłem" - wspomina.

Mężczyzna ma żal do firmy Stena, która wynajmowała go do pracy. Uważa, że powinna przynajmniej skontaktować się z jego pracodawcą i wyjaśnić przyczyny zwolnienia. "Dowiedzieć się, dlaczego z dnia na dzień wyrzucili osobę, która przez tyle lat dobrze u nich pracowała" - mówi. Jednak ani agencja Luna, ani Stena Recycling nie chcą komentować sprawy.

Od zwolnienia minęły już dwa miesiące, a telefon Jerzego milczy. "Wszystko można zrobić, ale można chociaż przyjść do starszego gościa i mu normalnie wyjaśnić sprawę" - podkreśla. "Czuję się, jakbym umarł. Bo dla nich chyba umarłem i od nieboszczyka nie chcą brać nawet odzieży".

Źródło: onet.pl