Winda, która straszy

Dźwig jest potrzebny, ale estetyczny na pewno nie. Zdegustowani są okoliczni mieszkańcy i pracownicy mieszczącej się na piętrze pawilonu biblioteki. - Chcia-łyśmy bardzo, by windę zbudowano w innym miejscu, przy schodach prowadzących do naszej placówki - mówi Hanna Woronka z biblioteki dla dzieci, dzięki pomysłowi której dźwig powstał. - Jednak komisje, które przychodziły i oglądały lokalizację orzekły, że winda może stanąć tylko przy ścianie pawilonu.

Sama po książkę

Historia budowy windy liczy sobie kilka ładnych lat. Jak wspomina Hanna Woronka, jedna z młodych czytelniczek poruszająca się na wózku, mogła wypożyczać książki tylko dzięki temu, że przychodzili po nie jej rodzice. Pewnego dnia matka powie-działa, że córka byłaby szczęśliwa, gdyby mogła sama przyjść do biblioteki. Hanna Woronka namówiła matkę, by napisała prośbę do burmistrza o postawienie windy. Tym bardziej, że na piętrze pawilonu mieści się jeszcze dzienny punkt pobytu dla osób z problemami psychicznymi oraz fryzjer.

Matka dziewczynki zaczęła starania o budowę dźwigu, napisała do władz, a tak-że do Stowarzyszenia "Integracja", działającego na rzecz osób niepełnosprawnych. Jej starania wsparła dyrekcja Szkoły Podstawowej nr 285 z ul. Hieronima, której uczniowie korzystają z biblioteki przy ul. Suwalskiej.

Pisma przyniosły rezultat - zapadła decyzja o budowie windy przy pawilonie.

Z estetyką na bakier

Sprawą budowy dźwigu zajął się Zakład Gospodarowania Nieruchomościami nr 2 na Targówku, zarządzający budynkiem przy ul. Suwalskiej 11. Przetarg na wykonanie inwestycji - w drugim podejściu, bo przy pierwszym nikt się nie zgłosił - wygrał Zakład Elektromechaniki Dźwigowej i Ogólnej "Zedios" z Pruszkowa. Zrealizował projekt zgodny z ekspertyzą techniczną, ale urągający estetyce.

- Rzeczywiście nie jest to ładne, nawet można powiedzieć, że jest z estetyką na bakier, ale nie mieliśmy innych możliwości - wyjaśnia Andrzej Jastrzębski, dyrektor ZGN nr 2. - W tej chwili to ułatwienie dla osób niepełnosprawnych. Pomyślimy o tym, by było gustowniejsze.

Postawiona tuż przy pawilonie winda, obłożona białymi panelami wygląda okropnie. W ogóle nie pasuje do tego miejsca. Na dodatek z jednej strony zasłania mieszczący się na parterze pawilonu kiosk. Jednak przede wszystkim po prostu jest brzydka.

Technika i pieniądze

- O wyborze takiego rozwiązania zdecydowały trzy kwestie: wymogi techniczne, pieniądze oraz narażenie obiektu na dewastację - podkreśla Jan Sajewski, kie-rownik działu technicznego w ZGN nr 2. - Wydaliśmy na windę 100 tys. złotych. Gdybyśmy chcieli wdrożyć wersję przeszkloną, ładniejszą - koszty wzrosłyby o 20-30 proc., a poza tym byłaby ona łatwiejszym łupem dla wandali. A tak windzie grozi co najwyżej graffiti.

Jan Sajewski tłumaczy, że umieszczenie windy w przejściu przy schodach pro-wadzących do biblioteki - co sugerowały pracownice biblioteki - w opinii projektan-tów jest niemożliwe. Dlatego zdecydowano się na wariant przy ścianie pawilonu.

Trzeba wchodzić po klucz

Brzydki wygląd i nieudana lokalizacja, to nie koniec kłopotów z windą, która ma być oddana do użytku w połowie maja. Dopuszczona jest już co prawda przez do-zór techniczny, ale czeka na pozwolenie od powiatowego inspektora nadzoru bu-dowlanego.

Z windy sam niepełnosprawny nie będzie mógł korzystać, bo trzeba ją otwierać kluczem, a ten najprawdopodobniej będzie w bibliotece. Opiekun osoby niepełno-sprawnej zadzwoni domofonem do biblioteki i będzie musiał wejść po klucz. A potem zejść, otworzyć windę i wjechać razem z podopiecznym na piętro.

Komentarz pozostawiam Czytelnikom.

Tekst i zdjęcie Jolanta Zientek-Varga