Unikat na skalę światową

Nazwa "Warszawa" coraz rzadziej jest kojarzona na świecie z białymi niedźwiedziami spacerującymi po ulicach, a coraz częściej z Fryderykiem Chopinem i Marią Skłodowską-Curie, zaś spośród zabytków: pałacem w Wilanowie czy nawet zrekonstruowaną po wojnie Starówką. Warszawa ma jednak znacznie więcej atrakcji na skalę europejską i światową. Żadne inne miasto tej wielkości nie ma lasu porównywalnego z Bielańskim, będącego reliktem dawnej puszczy zaczynającym się już kilka kilometrów na północ od najściślejszego centrum. Co więcej, na leśnej polanie stoi tam wspaniały, barokowy kościół.

Wszystko zaczęło się, gdy król Władysław IV sprowadził w okolice Warszawy kamedułów, mnichów-pustelników, budujących swoje kościoły w najbardziej niedostępnych, sprzyjających wyciszeniu miejscach. Dziś, gdy wokół powstał cały kompleks zabudowań, gdy na skarpie słychać szum pędzących Wisłostradą samochodów, trudno wyobrazić sobie, jak ciche i niedostępne było to miejsce jeszcze 150-200 lat temu. W XIX wieku kameduli zostali wygnani przez Rosjan, pozostał jednak kościół w XVIII-wiecznej, późnobarokowej szacie, trzynaście eremów i kilka budynków klasztornych. Dziś, gdy wokół powstał cały kompleks zabudowań, gdy na skarpie słychać szum pędzących Wisłostradą samochodów, trudno wyobrazić sobie, jak ciche i niedostępne było to miejsce jeszcze 150-200 lat temu. Dla lasu to krótki okres, wiele drzew jest przecież znacznie starszych. Warto wybrać się do Lasu Bielańskiego, koniecznie pieszo, i spróbować wyobrazić sobie świat mnichów w białych habitach, którzy osiedlili się pośrodku mazowieckiej puszczy, między dzikami i niedźwiedziami, walcząc z przyrodą, ale częściej korzystając z jej dobrodziejstw. Ich już nie ma, ale jakaś cząstka tego świata pozostała.

Dominik Gadomski