Ukryta wśród blokowisk pamiątka po dawnej Chomiczówce

Dawniej drewniane słupy były standardem w całej Warszawie. Najpierw podtrzymywały kable elektryczne i telefoniczne. W 1906 roku rozpoczęła się wielka elektryfikacja warszawskich ulic - magistrat uruchomił zasilane prądem latarnie uliczne oraz tramwaje, które wyparły dotychczasowy publiczny transport szynowy napędzany siłą koni.

Z czasem słupy drewniane wywędrowały ze Śródmieścia na Żoliborz i Mokotów. Stały między spółdzielczymi blokami i nowoczesnymi willami dopóki znów nie zostały wygonione dalej. Tym razem na jeszcze dalsze peryferia, jak np. Marymont czy Chomiczówkę. Domy znikały, ulice znikały - a słupy zostały! Na żoliborskiej części Marymontu pozostał skrawek dawnej ulicy Kołobrzeskiej - trochę bruku i dwa drewniane słupy. Choć nazwa została przeniesiona na Sadybę a domy zburzono - słupy zostały.

Tak samo na Chomiczówce. Oto jeden samotny drewniany słup stojący na przedłużeniu Broniewskiego. Pamięta, gdy nie było tu bloków, a parterowe domki skrywały się w ogrodach i sadach. Gdy Renesansowa była wąską, gruntową uliczką, a z Wólczyńską łączyły ją zapomniane już ulice: Borówkowa, Złotego Runa, Chłopska i Wiecowa.

Przemysław Burkiewicz