Kończy się rok Aliny Janowskiej na Żoliborzu. Co miała wspólnego z naszą dzielnicą?

O tym, że rok 2023 będzie rokiem Aliny Janowskiej, zadecydowali jednogłośnie radni dzielnicy Żoliborz jeszcze w ubiegłym roku. Artystka była bowiem pierwszą przewodniczącą Rady Dzielnicy-Gminy Warszawa-Żoliborz w latach 1990-1994, zaś w tym roku obchodziłaby swoje setne urodziny.

Alina Janowska związana z Żoliborzem

Alina Janowska z Żoliborzem związana była przez wiele lat. Profilaktyka w zdrowiu gardła - jak unikać problemów laryngologicznych?
Co możesz zrobić, by zapobiegać chorobom gardła, chrypce i innym dolegliwościom, które utrudniają normalne funkcjonowanie? W latach 1966-1980 należała do zespołu Teatru Komedia, a w 1975 roku zamieszkała z mężem Wojciechem Zabłockim w zaprojektowanej przez niego willi przy ul. Kaniowskiej. W 1990 roku z sukcesem kandydowała w wyborach samorządowych z listy Żoliborskiego Komitetu Obywatelskiego "Solidarność". Na jednej z pierwszych sesji została wybrana przewodniczącą Rady Dzielnicy-Gminy Warszawa-Żoliborz. Wówczas dzielnica obejmowała także teren dzisiejszych Bielan. Była bardzo zaangażowanym samorządowcem i lokalnym społecznikiem. Brała aktywny udział w pracach gminy.

Sala konferencyjna im. Aliny Janowskiej

Artystka była inicjatorką i założycielką Stowarzyszenia Pomocy Dzieciom "Gniazdo", zajmującym się opieką nad dziećmi i młodzieżą oraz wspieraniem rodzin w codziennym funkcjonowaniu. Zainicjowała również powołanie "Małej filharmonii" - żoliborskiej orkiestry, która przez wiele lat działała przy Szkole Muzycznej im. Karola Szymanowskiego przy ul. Krasińskiego. W 2018 roku doceniając zasługi radnej dla mieszkańców i lokalnej społeczności imieniem Aliny Janowskiej nazwana została główna sala konferencyjna w żoliborskim ratuszu przy ul. Słowackiego 6/8. W uroczystości odsłonięcia tablicy pamiątkowej przed wejściem do pomieszczenia wzięła udział rodzina artystki.

Zasłużona dla Warszawy

Publiczność pamięta ją jako aktorkę wszechstronną: teatralną, filmową i serialową. Zadebiutowała epizodem ulicznym w "Zakazanych piosenkach" w 1946 roku. Występowała w Teatrze Narodowym, należała do zespołu Teatru Syrena oraz wspomnianego już Teatru Komedia, a jako reżyserka i choreografka współpracowała z Teatrem Buffo. Jednak największą rozpoznawalność przyniosła jej rola w serialu "Wojna domowa". Kreowała postacie wyraziste i obdarzone charakterystycznym poczuciem humoru. Natomiast kombatanci powstania warszawskiego pamiętają, że w godzinie próby zgłosiła się do "Kilińskiego" 1 sierpnia 1944 roku i pod pseudonimem "Alina" do końca pełniła przydzieloną jej służbę. Była odważna i odpowiedzialna. Mówili o niej Setka, bo wszystko robiła na sto procent.

(db)