Lekcja zawodu w Płudach. Świdermajer przy Fletniowej w roli głównej
25 stycznia 2022
Zabytkowa drewniana willa przy Fletniowej stała się scenerią lekcji uczniów Technikum Budownictwa i Architektury. Młodzież poznała tajniki pracy konserwatorów i specjalistów od pracy z drewnem.
W warsztatach zorganizowanych przez stołecznego konserwatora zabytków Michała Krasuckiego wzięli udział uczniowie kształcący się na specjalistów z zakresu renowacji architektury. Dzięki uprzejmości właściciela willi Pawła Karpińskiego przyszli technicy mogli wejść do obiektu i zwiedzić go w trakcie remontu.
Jedyny świdermajer na Białołęce
- Uczniowie zapoznali się z tradycyjnymi konstrukcjami budynków drewnianych oraz narzędziami ciesielskimi - informuje biuro stołecznego konserwatora zabytków. - Dowiedzieli się o historii obiektu oraz o tym, jak został uratowany przed zawaleniem, o czym opowiadała nasza koleżanka Aneta Bojanowska. Dowiedzieli się o poszczególnych etapach procesu inwestycyjnego remontu zabytkowych obiektów z punktu widzenia urzędu konserwatorskiego, właściciela oraz wykonawcy prac. Mogli poznać również tajniki zawodu cieśli, o czym opowiadał wykonawca prac remontowych.
Działające przy ul. Górnośląskiej Technikum Budownictwa i Architektury obok Zespołu Szkół Drzewnych i Leśnych w Garbatce-Letnisku jest placówką, z którą warszawski samorząd współpracuje w zakresie kształcenia przyszłych techników w specjalizacjach potrzebnych w konserwacji zabytków. Drewniana willa przy Fletniowej została wybudowana w stylu świdermajer około 1900 roku dla Anastazji Śmiernickiej. Jest unikatowym obiektem, gdyż stanowi jedyny przykład tego typu budownictwa w północnej części dzisiejszej Warszawy. Jest świadectwem historii Płud jako letniska dla gości z miasta, które ruszyło w chwili uruchomienia Kolei Nadwiślańskiej w 1877 roku., a skończyło działalność wraz z wybuchem II wojny światowej.
Przywrócili oryginalny kolor
Jak przypomina stołeczny konserwator zabytków Michał Krasucki, willa przy Fletniowej 2 w Płudach przeszła w ostatnich latach metamorfozę dzięki remontom współfinansowanym przez warszawski samorząd. Przez długi czas mogliśmy patrzeć na jej elewację wykończoną surowym drewnem. W ostatnich miesiącach odzyskała oryginalny, oliwkowy kolor.
W pierwszej kolejności pomalowana została elewacja północna. Najpierw ekipa remontowa ostrożnie zaszpachlowała i wygładziła nierówności i ślady gwoździ, a następnie drewno ponownie zaimpregnowała i zagruntowała. Oprócz podkładu, elewacja kryta jest aż trzema warstwami farby, której barwa została komisyjnie uzgodniona przez przedstawicieli dwóch konserwatorów zabytków: stołecznego i mazowieckiego.
(dg)
