Wszystko o kobietach

"WSZYSTKO O KOBIETACH" - To napisana z matematyczną precyzją - oczywiście przez mężczyznę - sztuka o kobietach. Skonstruowana jak misterna układanka z puzzli. Jednak każda z bohaterek bardziej niż babą jest tutaj człowiekiem. Ich losy i powodujące nimi uczucia subtelnie i dyskretnie ocierają się o siebie, a one samie przeglądają się w sobie na wzajem jak w tysiącu lustrach: matka i córki, siostry, rywalki, najlepsze przyjaciółki, koleżanki z pracy i koleżanki z przedszkola z lalką Barbie w objęciach oraz żywotne pensjonariuszki Domu Seniora. Wszystkie znalazły się w sieci skomplikowanych relacji międzyludzkich.

"Dużą zasługę przypisać trzeba tekstowi. To studium o kobiecości. Tekst jest niezwykle dowcipny, a ilość zabawnych dialogów, opowieści i ripost, wymienianych między bohaterkami, powodowała niekiedy taki entuzjazm widzów, że aktorki musiały przeczekać, aż śmiech czy brawa na sali ucichną." - 23.11.2007, Jagoda Tendera "Dziennik Teatralny" Kraków

Dlaczego właściwie warto iść na tę sztukę? Ponieważ za cenę jednego biletu zobaczyć można aż trzy przedstawienia. Pierwsze, o relacjach między kobietami, obejmuje prawie całą sztukę z wyjątkiem pierwszej sceny, która rozgrywa się w garderobie, tuż przed spektaklem. Drugie dają owe "przedszkolaki". Trzecie odbywa się w domu starców. To właśnie w dwóch ostatnich - króciutkich scenkach w obrębie pierwszego przedstawienia - zawarte jest prawdziwe przesłanie spektaklu. Jest nim miłość, a także rola sztuki. Szkatułkowa konstrukcja pozwala uwidocznić, że jeśli w wirze codzienności zagubią się sprawy najważniejsze, to właśnie teatr może o nich przypomnieć. Nawet jeśli teatr to nieudolne przedstawienie przedszkolaków śpiewających dla mamy, nawet jeśli to staruszki deklamujące drżącymi głosami wiersz o miłości.

Nie przez przypadek akcja rozpoczyna się i kończy 14 lutego. Tylko miłość ma moc łagodzenia tego, co w życiu złe. A więc pojednania zwaśnionych sióstr, córek, matek, przyjaciółek, a przede wszystkim pogodzenia się z samą sobą. Perspektywa miłości daje inne spojrzenie na wydarzenia i ludzi. To ona nadaje życiu sens od pierwszych chwil świadomości, aż do ostatnich lat w domu opieki "Przyszłość". Nawet jeśli w ciągu tego życia intrygujemy, plotkujemy i pijemy, odbijamy sobie mężczyzn i wyszarpujemy stanowiska. 20.11.2007, Magda Urbańska "Dziennik Teatralny" Kraków

spektakl trwa: 1.40h minut bez przerwy

Nagroda dla najlepszego spektaklu na Ogólnopolskim Festiwalu Komedii Talia 2006. Grand Prix - Nagrodę Publiczności VI Ogólnopolskiego Festiwalu Dramaturgii Współczesnej "Rzeczywistość przedstawiona" Zabrze 2006 r. oraz wyróżnienie dla Marty Bizoń za poczucie humoru.

tłumaczenie: Anna Tuszyńska
reżyseria: Paweł Szumiec
scenografia: Marek Braun
kostiumy: Jolanta Łagowska

występują:
Marta Bizoń
Katarzyna Tlałka / Magdalena Nieć gościnnie
Beata Schimscheiner