Nowy pomnik niedaleko Sejmu. Kim był Georges Clemenceau?
15 kwietnia 2021
W reprezentacyjnym miejscu na rogu Al. Ujazdowskich i Matejki stanie popiersie francuskiego premiera z okresu I wojny światowej.
W czwartek 15 kwietnia Rada Warszawy ma dać zielone światło dla budowy pomnika Georges'a Clemenceau (1841-1929), który stanie na skwerze jego imienia na rogu Al. Ujazdowskich i Matejki. Popiersie zostanie sfinansowane przez Stowarzyszenie Kawalerów Legii Honorowej i Narodowego Orderu Zasługi, zajmującego się promocją związków polsko-francuskich.
Georges Clemenceau a Polska
- Wybitny polityk i przyjaciel Polski - czytamy w uzasadnieniu decyzji rady miasta. - Odegrał ogromną rolę w dziejach nie tylko Francji, ale i całej Europy. Wraz z prezydentem Stanów Zjednoczonych Thomasem W. Wilsonem, brytyjskim premierem Davidem Lloydem Georgem i premierem Włoch Vittorio Orlando był sygnatariuszem traktatu wersalskiego, głównego układu pokojowego kończącego I wojnę światową. Zawsze opowiadał się za niepodległością Polski.
Nazywanie Clemenceau przyjacielem Polski jest grubą przesadą, ale francuski premier rzeczywiście odegrał pewną rolę w odzyskaniu przez nasz kraj niepodległości. Podczas rokowań pokojowych po zakończeniu I wojny światowej Francuzi opowiadali się za budową niezależnego państwa polskiego, ponieważ słusznie zakładali, że Polacy staną się ich sojusznikami przeciwko Niemcom. Głównymi architektami nowego europejskiego ładu, który panował między wojnami światowymi, byli jednak Amerykanie.
Kim był Georges Clemenceau?
Clemenceau był jedną z kluczowych postaci w dziejach istniejącej w latach 1870-1940 III Republiki Francuskiej. W latach 1906-1909 i 1917-1920 pełnił funkcję premiera; piastował także urzędy ministra wojny i spraw wewnętrznych oraz zasiadał w parlamencie.
Urodził się w Mouilleron-en-Pareds w departamencie Wandei, w okresie Królestwa Francji (tzw. monarchii lipcowej). Z wykształcenia był lekarzem, z zamiłowania - dziennikarzem. Zasiadał w parlamencie już w 1871 roku, ale do najważniejszych stanowisk w państwie dotarł dopiero w XX wieku. W 1917 roku powrócił na stanowisko premiera wobec grożącej Francji klęski w I wojnie światowej. Po jej zakończeniu wystartował w wyborach prezydenckich, ale niespodziewanie przegrał i ogłosił przejście na polityczną emeryturę. Zmarł w Paryżu w wieku 88 lat.
(dg)
