Listy do Informatorów

Okiem mieszkańca

Minęły już cztery miesiące od wyborów samorządowych. Faktem jest, że spora-dycznie można napotkać jeszcze plakaty z wizerunkami osób startujących w ostat-nich wyborach. Są to co prawda zdjęcia osób nowych, które dopiero rozpoczęły swoją przygodę z samorządem, i nie są tak do końca obeznane ze zwyczajami po-wyborczymi. Starzy wyjadacze samorządowi wiedzą, co robić, żeby był porządek.

Z jednej strony to dobrze, że zdjęcia jeszcze wiszą. Zapadną głębiej w pamięć mieszkańców, a poza tym nowi samorządowcy nie mają się jeszcze czego wstydzić. Jednak oczywiście jak najbardziej wskazanym było zwrócenie w ostatnim numerze "Informatora" uwagi na te pozostałości kampanii wyborczej. Bo cztery miesiące to dużo czasu i można było posprzątać. Wydaje się, że gdyby to były plakaty z tej samej opcji, co autor artykułu, to pewnie by nie przeszkadzały, ale że są to plakaty innego ugrupowania to powstał problem. Ale cóż.... Tylko po co zaraz tak publicz-nie? Tak, jakby nie można było załatwić tego we własnym gronie Rady Dzielnicy. Gdzie ta klasa długoletniego polityka? Nagle razem z wiosną w autorze artykułu odezwał się duch ekologa, obrońcy środowiska i estety. I dobrze. Szkoda, że autor nie widzi śmietniska wokół nas - mieszkańców. Tych niezamiecionych chodników, zasypanych różnościami lasów czy skwerów. Wydaje się pewnie, że nie ma więk-szego wpływu na poprawę estetyki naszego otoczenia. Z pozycji kierowcy nie da się zauważyć wielu rzeczy. A jest co robić począwszy od Marysia Wawerskiego a skończywszy na Falenicy.

Należy jednak w tym miejscu wyrazić szczególne zrozumienie dla działań auto-ra. Natłok zajęć - udział w posiedzeniach Rady Dzielnicy, codzienna ciężka praca radnego, a w związku z tym brak czasu na chociażby krótkie spacery, uniemożli-wiają szersze spojrzenie na całość problemu czystości w dzielnicy. A warto byłoby, żeby od czasu do czasu pojawił się tu i ówdzie, rzucił swym gospodarskim okiem, a dostrzegłby pewnie to, czego teraz nie widzi. Czyli jedno wielkie śmietnisko o naz-wie dzielnica Wawer. I to nie tylko on, ale wszyscy radni. Niektórzy, będąc już długo samorządowcami, najwyraźniej przywykli do widoku ogólnego bałaganu. Zwykli ludzie oczekują od nowych i starych radnych tego, że w końcu dzielnica zacznie zmieniać swoje oblicze i nie będzie już nazywana pogardliwie zaściankiem Warszawy. Że zajmą się w końcu odpowiednio - zgodnie z zapowiedziami wybor-czymi - sprawami mieszkańców. Rozwiążą chociaż kilka najbardziej palących prob-lemów dzielnicy.

Czytelnik

Nie dla blokowisk w Wawrze

Dzielnica Wawer pod względem struktury zabudowy wielo i jednorodzinnej, a także wielkości terenów zielonych, znacznie różni się od pozostałych dzielnic Warszawy. Niestety wydawać się może, iż fakt ten nie był wystarczająco dobrze dostrzegany przez wawerskie władze, czego skutkiem jest szereg nieprzemyślanych decyzji do-tyczących inwestycji budowlanych w naszej dzielnicy.

Głębokie zaniepokojenie budzi koncepcja "blokowania" Wawra. Plany budowy blokowisk komunalnych takich jak w Falenicy w kwadracie ulic: Ciepielowska, Włó-kiennicza, Jagienki, Mozaikowa budzą uzasadnione zaniepokojenie i powinny jak najszybciej ulec zmianie, na którą w chwili obecnej nie jest jeszcze za późno. Obecnie na wspomnianym wyżej terenie dobiega końca budowa jednego bloku, kolejny jest we wczesnej fazie budowy, a co gorsza w planach są jeszcze dwa. W sumie zatem na niewielkim obszarze, według obecnych planów, powstać mają cztery bloki komunalne, które w projektowanym kształcie w żaden sposób nie od-powiadają specyfice falenickiej architektury i których budowa nie ma nic wspólnego z rozwojem naszej dzielnicy. Podjęta inwestycja jest wręcz degradacją falenickich terenów, wpisującą się niestety w modną ostatnio "politykę" budowlaną polegającą na "blokowaniu" i betonowaniu każdego wolnego miejsca. W optymalnym wariancie dwa bloki, które są obecnie w planach nigdy nie powinny być wybudowane. Na te-renie przeznaczonym pod ich budowę powstać mogłyby, tak potrzebne w Wawrze, szczególnie dla mieszkańców wybudowanych już na tym obszarze budynków wielorodzinnych, tereny rekreacyjne (place zabaw dla dzieci, zielone skwery, itp.).

Z drugiej strony trzeba mieć na uwadze trudną sytuację mieszkaniową w Wawrze. Jednak jej rozwiązanie nie może odbywać się kosztem nieodwracalnego niszczenia specyficznego charakteru tej dzielnicy, na rzecz której tak poprzednie, jak i obecne władze działać powinny.

Kwestia ładu architektonicznego była niewłaściwie rozumiana przez kolejne poprzednie władze Wawra, które przez wiele lat zaniedbywały remonty zabytków architektury wawerskiej, jakimi niewątpliwie są drewniane domy liczące sobie nie-kiedy ponad sto lat. Budynki te, w których mieściły się i w wielu przypadkach nadal mieszczą, lokale komunalne, wskutek nieprzeprowadzania w nich gruntownych remontów w większości popadły w ruinę, stąd dzisiaj szuka się wszelkich sposobów na znalezienie lokali dla osób w nich zamieszkujących. Jednak sytuacja, w której "cudownym" lekarstwem na zaniedbania poprzedników ma być budowa blokowisk jest niemożliwa do przyjęcia. W ten sposób bowiem zamiast wyznaczać właściwe kierunki rozwoju Wawra, tworzyć nowe, lepsze standardy, powiela się niejako błędy poprzedników, nie dbając o estetykę i styl naszej dzielnicy.

Budowa budynków komunalnych ma oczywiście duże znaczenie, jednak powie-lanie pomysłów innych dzielnic na rozwiązywanie problemów mieszkaniowych i szpecenie blokami dzielnicy, która nie ma i nigdy nie miała charakteru bokowiska, jest niedopuszczalne. Nie można dopuścić, by Wawer stracił zupełnie swój cha-rakter i z dzielnicy "zielonej" stał się zlepkiem blokowych enklaw.

Powracając do wspomnianych planów budowy bloków przy ul. Ciepielowskiej i Włókienniczej należy głęboko przemyśleć słuszność tej inwestycji. Ze zrozumie-niem przyjąć należy chęć wykorzystania pod budownictwo komunalne terenów będących we władaniu dzielnicy, tylko czy ma się to odbywać za wszelką cenę? A już z całą stanowczością krytyce poddać należy charakterystykę projektowanych budynków, którą bezwzględnie należy zmienić. Budynki te powinny być niższe (przynajmniej o jedną kondygnację) od tych już wybudowanych na tym terenie, tym samym powinny, przynajmniej w jakimś zakresie, odpowiadać specyfice fa-lenickich terenów, w żadnym wypadku nie można dopuścić do budowy kolejnych bloków o kształcie i gabarytach takich jakie mają powstające w chwili obecnej. Na-leży dołożyć wszelkich starań, aby możliwie najefektywniej wykorzystać należące do dzielnicy tereny i na nich budować pojedyncze domy wielorodzinne o specyfice odpowiadającej wawerskiej architekturze. Kondensacja dużych, trzy i więcej piętrowych, bloków komunalnych jest degradacją i szpeceniem Wawra. Fakt, iż na danym terenie stoi już jeden blok w żadnym wypadku nie może być argumentem do stawiania kolejnych o podobnych gabarytach. Nie należy bowiem "równać w dół" i powielać złych rozwiązań, lecz wytyczać właściwe drogi rozwoju naszej dzielnicy i tworzyć dobre standardy. Trudno też w tej sytuacji uznać za trafiony argument, iż budowanie wysokich bloków jest tańsze. Może i jest, ale owa potencjalnie niższa cena w żaden sposób nie zrekompensuje nie dających się oszacować strat este-tyczno - architektonicznych powstałych w wyniku nieprzemyślanego "blokowania". Tym bardziej, że ewentualna różnica w cenie jest tak niewielka, iż fakt jej istnienia w ogóle nie powinien mieć tu znaczenia. Koncepcja budowy niższych budynków w Wawrze, nawet nieco "wyższym" kosztem, obroni się sama w sposób naturalny, wynika ona bowiem ze specyfiki tej dzielnicy. Nie należy zatem obawiać się podej-mowania śmiałych decyzji służących rozwojowi naszej dzielnicy.

Elżbieta Kozłowska