Klimat fortów to kapitał

Obiekt nazywany niegdyś Fortem P-Parysów (od nazwy wsi położonej po jego pół-nocnej stronie) jest jednym z najlepiej zachowanych fortów w Warszawie. Został zbudowany w latach 1886-1890. Należał do drugiego pierścienia fortów twierdzy Warszawa zbudowanego na rozkaz cara. Kiedyś otaczała go fosa i podwójny wał ziemny. Wyższy wał wewnętrzny przeznaczony był dla artylerii, zaś niższy zew-nętrzny dla piechoty. Wały artyleryjskie posiadały trawersy. W samym forcie znaj-dowały się magazyny amunicji, koszary oraz prochownia.

W 1909 roku wydano rozkaz likwidacji twierdzy, ale na szczęście wysadzono tylko dwa budynki i zasypano przejście podziemne. W 1921 roku fort otrzymał no-wą nazwę, która istnieje do dziś. W okresie międzywojennym była tu wytwórnia amunicji. Na zapolu fortu powstały domy administracji wytwórni. Zachowane są do dzisiaj. W czasie II wojny były tu niemieckie magazyny wojskowe. Także po wojnie wojsko zajęło fort. W latach 80-tych XX wieku teren przekazano klubowi sporto-wemu Legia.

W 1999 roku opiekę nad tym miejscem przejęła gmina Bemowo, która już jako dzielnica podjęła się trudnego zadania rewitalizacji całego terenu. Las częściowo wycięto i przesadzono. Utworzono ścieżki rowerowe, chodniki i nową drewnianą kładkę. Teraz forty służą mieszkańcom jako park. Budynki niestety do tej pory po-zostają w większości puste. Teren zaś stał się atrakcyjnym miejscem dla budowni-czych, którzy postawili w rejonie fortów kilka zamkniętych osiedli. W najbliższych planach jest budowa placu zabaw.

Przywracając teren fortów współczesności, trzeba zadbać o to, by miejsce nie straciło swojego niezwykłego klimatu.

Agnieszka Pająk-Czech