Jubileusze w oświacie
23 listopada 2007
Październik to wielkie święto oświaty. Dwie szkoły na Białołęce obchodziły 90-lecie istnienia.
 Autor jest wiceburmistrzem dzielnicy Białołęka |
Szkoła Podstawowa nr 257 powstała w roku 1917. Rozpoczęła edukację jako placówka jednokla-sowa, dwuoddziałowa, z 25 uczniami w jednej izbie. Początkowo podlegała pod Jabłonnę, ale już na prze-łomie lat 1921 i 1922 została przeniesiona na ulicę Modlińską i otrzymała nazwę Szkoły Powszechnej w Henrykowie. Przez wiele lat, ze względu na warunki, szkoła miała swoją siedzibę przy ul. Klasyków, póź-niej na ul. Uczniowskiej, aż w 1956 r. otrzymała no-wy budynek przy ul. Podróżniczej. W 1976 r. nadano jej imię twórcy elementarza, prof. Mariana Falskiego. Otrzymała również sztandar. W latach 1990-91 liczba uczniów zbliżała się do tysiąca, a szkoła miała filię przy ul. Atutowej. Dopiero po oddaniu nowej placówki, Szkoły Podstawowej nr 344 przy ul. Erazma z Zakroczmia, liczba uczniów znacznie zmalała i obecnie waha się w grani-cach 400-500.
Święto szkoły to ważna uroczystość, szczególnie dla osób, które przez lata kształtowały jej oblicze. Wiele zasług w dzieło budowy placówki w okresie powojen-nym wniosła ówczesna dyrektor Czesława Gass, a później dyrektorzy: Alina Bu-dziszewska, Ewa Kwiecień, Piotr Sławiński vel Sławecki i pracownicy: Jadwiga Per-gałowska, Krystyna Bednarska, Alicja Kiełczewska, Teresa Poziemska i wielu in-nych.
Szczególne zasługi ma rodzina Pergałowskich. Założycielem szkoły był Leon Hajdziony, pradziadek męża obecnej dyrektor szkoły. Jadwiga Pergałowska, mama męża obecnej dyrektor pracowała w szkole prawie 30 lat. Cały czas prowadziła kronikę szkolną. Pani Beata Pergałowska jest związana z placówką 15 lat, a od sześciu lat jest jej dyrektorem. Dodam jeszcze, że mąż obecnej dyrektor szkoły jest również jej absolwentem. Do szkoły chodzą wnuki i dzieci absolwentów. Wy-rastają tu kolejne pokolenia tworzące historię szkoły.
Drugą jubilatką jest Szkoła Podstawowa nr 31 im. Kardynała Stefana Wyszyń-skiego. Jej dyrektorką jest żona wieloletniego burmistrza Białołęki Bożena Smo-czyńska, która pracuje w niej od 25 lat. Placówka rozpoczęła działalność eduka-cyjną jako szkoła powszechna we wsi Kobiałka w domu Józefa Smoczyńskiego. Następnie mieściła się w budynku po karczmie hrabiego Maurycego Potockiego. Niestety w czasie II wojny światowej budynek uległ zniszczeniu. Po wojnie, w 1947 roku, dzięki pomocy Chłopskiego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci, sprowadzono drewniany barak i ustawiono na gruncie Franciszka Wojdy. Odbudową szkoły kiero-wał Antoni Smoczyński, ojciec byłego burmistrza. Początkowo otworzono przed-szkole, a później szkołę. Pierwszym nauczycielem był Antoni Jaworski.
W 1948 r. uruchomiono w szkole odziały V i VI. Barak został obmurowany, dobudowano też drugą salę lekcyjną. Kierowniczką szkoły w tamtym czasie była Irena Staniszewska. W kolejnych latach kierownikami byli: pani Snopkiewicz, Stefania Albrechcińska, Jan Godlewski. W latach 1948-73 w szkole w Kobiałce pracowali następujący nauczyciele: Janusz Smakowski, Tadeusz Albrechciński, Maria Pisarska, Renata Uścińska, Janina Faszczewska.
W roku szkolnym 1972/73 pozostały tylko klasy I-III. Szkoła stała się filią SP nr 3 w Markach. Od stycznia 1973 r. została dołączona do szkoły w Nieporęcie. W roku szkolnym 1977/78 Kobiałka została włączona w granice administracyjne Warszawy, a szkoła stała się filią SP nr 231 w Warszawie, której dyrektorem był Piotr Sławiński vel Sławecki. W Kobiałce w tym czasie pracowały dwie nauczycielki: Janina Smoczyńska i Marianna Dronszcz. W roku szkolnym 1979/80 kierowniczką szkoły została Janina Smoczyńska, która przepracowała w niej łącznie 20 lat. W kolejnym roku szkolnym kierowniczką filii została pani Marianna Dronszcz (w szko-le w sumie 30 lat). W kolejnych latach pracowały nauczycielki: Maria Fudała, Anna Broma, Maria Batko, Barbara Andrzejewska, Małgorzata Kubiak, Bożena Smoczyń-ska, Teresa Kostrzewa-Jędrzejewska, Krystyna Sosnowska, Ewa Jędrzejewska.
Od 2002 roku szkoła funkcjonuje w nowym obiekcie. W tym samym budynku znajduje się również gimnazjum. W najbliższych latach placówka będzie ponownie rozbudowywana.
Z okazji jubileuszu obu szkołom życzymy, by były jeszcze piękniejsze, a absol-wenci sławili je swoimi osiągnięciami. By zawsze powracali pamięcią do miejsca, gdzie zdobywali podstawową wiedzę.
Na podstawie kronik szkolnych i materiałów zebranych przez dyrekcje spisał
Andrzej Opolski
Kobiałka, rok szkolny 1979/80.
