Jedna z najładniejszych ulic Legionowa - Kopernika

Rozpadające się drewniane domy - to legionowska rzeczywistość nie sprzed 100 lat, ale koniec roku 2014 na ul. Kopernika. Żeby było zabawniej, przed niektórymi natrafić można na drogie samochody, którymi przyjeżdżają interesanci do jednego z nielicznych wyremontowanych (i pomalowanych na dość paskudny, łososiowy kolor) budynków przy ulicy, w którym urzęduje komornik. W innym mieści się duży sklep z wyposażeniem wnętrz, często wymieniany we wnętrzarskich pisemkach. Poza tym prawie same ruiny i rozpadające się drewniaki.

Jest wśród nich m.in. tzw. kamienica Petersburskiego, o której pisze w swoim "przewodniku subiektywnym" po powiecie dyrektor Muzeum Historycznego dr hab. Jacek Szczepański: "Przed II wojną światową była własnością kompozytora i pianisty Jerzego Petersburskiego, autora słynnego do dziś "Tanga Milonga". Przed II wojną światową jedna z kamienic była własnością kompozytora i pianisty Jerzego Petersburskiego, autora słynnego do dziś "Tanga Milonga". W czasie kryzysu na początku lat 30. XX w., wzorem innych twórców lokował on dochody w nieruchomościach, będących pewniejszą inwestycją niż niestabilna waluta. Na swojej działce przy ówczesnej ul. Kopernika 18 Petersburski polecił wybudować dwupiętrową kamienicę. W Muzeum Historycznym zachowało się zaświadczenie z 1930 r. potwierdzające zakończenie budowy. Wkrótce po tym do kamienicy przeniosła się Szkoła Handlowa, jedyna szkoła ponadpodstawowa w ówczesnym Legionowie."

Podczas II wojny światowej szkoła stała się ośrodkiem tajnego nauczania i drukarnią, w której przygotowywano konspiracyjne pismo "Reduta". Wisząca dziś na kamienicy tablica upamiętnia śmierć Anny Skonieckiej, łączniczki Gwardii Ludowej zabitej przez nazistów. Przez pewien czas po wojnie budynek nadal pełnił funkcje szkolne.

W kamienicy przy Kopernika 7 mieściła się jedna z pierwszych w Legionowie piekarni, należąca do Ludwika Umińskiego, zaś pod numerem 15 - popularny zakład fotograficzny Czesława Bobińskiego. O każdym budynku przy Kopernika można opowiadać bardzo długo. Każdy ma swoją historię, niestety zazwyczaj zupełnie zapomnianą.

Slums czy ulica z duszą? Jak pokazuje przykład takich warszawskich ulic, jak Chłodna czy Ząbkowska, granica jest bardzo cienka i łatwa do przekroczenia. Potrzeba tylko chęci i - niestety - dużych pieniędzy.

DG