Moje marzenia

Czytam reakcje na moje życzenia świąteczne i nie ma co ukrywać smutno się robi. Rodzi się jednak pytanie, czy nawet w tym jednym dniu w roku ludzie sobie tak źle życzą? Czy to ja wywołuję tak złe emocje? Czy może te złe emocje są przypisane do forów internetowych i ludzie o bardziej przyjaznym nastawieniu na fora nie zaglądają? A może te niewybradne czasem epitety tu prezentowane poodstraszały osoby mające ochotę podyskutować o bardziej pozytywnych problemach? Być może nastroje tu panujące powodują, że wydaje się "niestosownym" zabieranie innego rodzaju głosu?
Tych pytań powstaje jeszcze wiele, ale nie chciałbym zanudzić moich przeciwników, którzy pewnie i tak nie zostawią na mnie suchej nitki.
Wypowiedź ta jest jednak nie do nich. Chciałbym zachęcić tych, którzy nie mają odwagi /pomimo możliwości ukrycia się pod wymyślonym nickiem/ do zabrania głosu w sposób pozytywny. Niech piszą, na przykład, co było ciekawego na Białołęce, czy co warto przeczytać w internecie itp. Niech ich nie zrażają takie wypowiedzi o podlizywaniu się nowej władzy, jakie mi się przytrafiły po pochwaleniu koncertu Poznańskich Słowików i to od osoby, którą cenię za poglądy polityczne.
Trzeba pisać pozytywnie nawet o przeciwnikach politycznych, jeżeli im coś wyszło. A wogóle trzeba pisać o ciekawych i dobrych wydarzeniach, bo tych afer i złej atmosfery jest wszędzie za dużo i tylko się nakręca złość i nienawiść.
Pewnie, że jestem niedzisiejszy i mam nadzieję, że taki pozostanę. W każdym czasie takich niedzisiejszych trochę było w historii i dzięki Bogu mobilizowali innych do oryginalnego myślenia i działania, jak chociażby taki Marian Hemar, którego wiersz poniżej przytaczam. A robić szczególnie coś pozytywnego trzeba, aby nie było, jak w poniższym opowiadanku. Pozdrawiam wszystkich serdecznie na Nowy Rok, a szczególnie serdecznie moich przeciwników i tych co mi źle życzą.
PS. Najbardziej ubawił mnie ten, który z dobroci serca nie chce, abym chodził o dwóch laskach - jego też ściskam czule i noworocznie.

Moje wielkie odkrycie

---

Po latach rozmyśliwań,
Niemal u schyłku życia,
Dokonałem niezmiernie
Głębokiego odkrycia.

---

Moje wielkie odkrycie
Raz na zawsze, niezbicie
Rozwiązuje odwieczną
Zagadkę, mianowicie,

---

Rozstrzyga nieomylnie,
Ustala niezachwianie
Ostateczną odpowiedź
Na ciekawe pytanie,

---

Co dręczy nas od wieków
I wciąż wraca od nowa :
KTO RZĄDZI ŚWIATEM? Jaka
Mafia anonimowa?

---

Gotowiście na wszystko?
Ha, dobrze, jam też gotów,
Słuchajcie : światem rządzi
Wielka zmowa idiotów.

---

Światem rządzi
sekretna Pomiędzynarodówka
Agresywnego durnia
I nadętego półgłówka

---

To unia grafomanów,
Tajna loża bęcwałów,
Klub ćwierćinteligentów,
Konfederacja cymbałów.

---

Areopag jełopów,
Jałowych namaszczeńców,
Pompatycznych ważniaków,
Indyczych napuszeńców.

---

Samym instynktem głupoty
Odnajdują się wzajem.
Rozumieją się wspólnym
Językiem i obyczajem

---

I hasłem, które woła
Z ochotą raźną i rączą :
Kretyni wszystkich krajów Łączcie się!
Więc się łączą.

---

A jaka na nich rada?
Bo czuję moi mili,
Że z dziecięcą ufnością
Pytacie mnie w tej chwili,

---

Muszę prawdę powiedzieć,
Wbrew ufności dziecięcej :
Niestety, nas jest mało.

---

Durniów jest znacznie więcej.
My skłóceni więc słabi.
Durnie zgodni, więc silni.
My się często mylimy.
Durnie są nieomylni.

---

My sceptycy, zbłąkani
Na ziemi i na niebie
A O N I tak aroganccy
I tak pewni siebie.

---

Żyję tylko tą drobną
Otuchą i nadzieją
Że my umiemy śmiać się.
A durnie nie umieją.

---

Kto wie... może po wiekach,
Kto wie... może w oddali,
To jedno przed durniami
Obroni nas i ocali.

---

Tym śmiechem was zasłonię
I do serca przygarnę.
I może nie pójdziemy
Ze wszystkim na hemarne...

Krótkie opowiadanko

---

Jest to przypowieść o czterech osobach nazywających się Każdy, Ktoś, Nikt
i Ktokolwiek. Mieli oni do wykonania ważne zadanie i Każdy był pewny, że Ktoś to zrobi. W zasadzie zadanie to mógł wykonać Ktokolwiek więc Nikt tego nie zrobił. Ktoś zdenerwował się z tego powodu, ponieważ było to przecież zadanie Każdego. Każdy myślał, że Ktokolwiek może to zrobić, ale Nikt nie zdawał sobie sprawy z tego, że Każdy postanowił tego nie robić.

---

Skończyło się tym, że Każdy winił Kogoś za to, że Nikt nie zrobił tego, co w końcu mógł przecież zrobić Ktokolwiek...!

Powodzenia połowa-
Wierzyć we własne słowa.
Sztaudynger