Autystyczne dziecko na Białołęce, gehenna rodzica

O chorych na autyzm dzieciach mówiło się chętnie i z otwartością przy okazji światowego dnia autyzmu - 2 kwietnia. Niestety, na co dzień społeczeństwo z rezerwą a wręcz niechęcią traktuje autystyczne osoby, o czym opowiada nam pani Anna, mieszkanka Białołęki i mama 14-letniego Kuby.

REKLAMA

Kiedy 14 lat temu Kuba przyszedł na świat, nic nie zapowiadało problemów z jego zdrowiem. 10 punktów w skali Apgar w każdej matce budzi radość. Tak było i w tym przypadku.
Bezglutenowy problem białołęckiej oświatyZapewne wiele razy słyszeliśmy o problemach chorych dzieci w przedszkolu czy szkole. Być może były to dzieci naszych znajomych. czytaj

Niestety, wraz z upływem czasu Jakub zaczął budzić w niej coraz większy niepokój. Nie mówił. Kiedy miał trzy lata lekarze uspokoili ją stwierdzeniem, że chłopcy mogą rozwijać się wolniej. Kiedy dwa lata później chłopiec wciąż wydawał z siebie tylko pojedyncze dźwięki, zaczęła się panika i walka - o zdiagnozowanie i leczenie dziecka, które, pomimo tego iż garnęło się do innych dzieci, nie potrafiło nawiązać z nimi kontaktu. W zerówce na Woli nauczyciele wspólnie z panią Anią poświęcili mnóstwo czasu i sił, by Kuba powoli zaczął wymawiać słowa i nawiązywał jakiekolwiek relacje z kolegami. Małe sukcesy były.

Po jakimś czasie rodzina przeprowadziła się na Białołękę. Kuba trafił do szkoły przy Porajów. Zarówno on, jak i pani Ania byli zachwyceni opieką pedagogów. Chłopcem bardzo starannie zajął się szkolny logopeda, który skierował go do Mazowieckiego Centrum Neuropsychiatrii w Zagórzu. - Kuba został w centrum przez pół roku. Lekarze zrobili z nim cuda, wrócił odmieniony. Przede wszystkim mówił - opowiada pani Anna. Dodaje też, że psycholog kliniczny uznał, że Kuba jest na tyle rozwinięty, że w normalnej szkole powinien powtórzyć pierwszą klasę. - Załatwiłam orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania. Spełniłam wszystkie wymogi i formalności. Miałam nadzieję, że syn trafi do szkoły na Erazma - tutaj był nasz rejon. Niestety, z powodu braku miejsc trafił na Strumykową. Mówię "niestety" - patrząc z perspektywy czasu, bo jeszcze wtedy miałam wizję dalszego rozwoju i nauki dziecka w szkole z oddziałami integracyjnymi - wspomina matka.

W szkole na Strumykowej syn nie został ciepło przyjęty przez rówieśników. W stołówce dzieci odsuwały się od niego, przeganiały go, gdy chciał nawiązać z nimi kontakt. - W II klasie z Kubą zaczęło być coraz gorzej. Zaczął fantazjować w przerażający sposób. Opowiadał na przykład, że wkładałam głowę do piekarnika i inne niestworzone historie - mówi ze łzami w oczach kobieta. Ma wielki żal do szkoły, że z jakiegoś powodu pedagodzy byli do niej i syna nastawieni nieprzyjaźnie.

- Nikt mi nie powiedział, a skierowano sprawę do sądu, który przyznał nam kuratora - mówi pani Anna. Kobieta nie kryje rozczarowania postawą nauczycieli, którzy m.in. nie pozwolili jechać Kubie na "zieloną szkołę" czy do kina z resztą klasy. - Nikt też nie potrafił, albo wręcz nie chciał, pomóc mi - podpowiedzieć miejsce, gdzie mogłabym zdiagnozować syna i zacząć go leczyć. A było z nim coraz gorzej, miewał ataki agresji - opowiada i dodaje, że na własną rękę zaczęła szukać specjalistów. Udało się jej w końcu trafić do psychiatry, który zażyczył sobie opinię ze szkoły. Ta jednak odmówiła wydania jej tłumacząc, że nie ma takiego obowiązku...: "Pisemną opinię dotyczącą osiągnięć dziecka formuuje wychowawca wraz ze szkolnymi specjalistami wyłącznie na wniosek Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej" - odpisała szkoła czytelniczce.

REKLAMA

Szkoła się broni

Dyrekcja szkoły ma niewiele do powiedzenia na temat sytuacji związanej z Jakubem. - Decyzja o niezabraniu chłopca na "zieloną szkołę" nie wynikała z nierównego traktowania, bądź złej woli nauczycieli. Wychowawca spotkał się z matką przed wyjazdem i wynikiem rozmowy były określone decyzje, co do których nie miała ona zastrzeżeń - poinformowała nas dyrekcja Szkoły Podstawowej nr 342. - Zaręczam, że ze strony szkoły Jakubowi udzielana była wszelka pomoc specjalistyczna jaką jako placówka oświatowa mogliśmy zaoferować. Autyzm zdiagnozowano u Kuby dopiero trzy lata temu. Pani Anna zabrała go ze szkoły przy Strumykowej.

A opinia? Według szkoły "każdy rodzic występujący z pisemnym wnioskiem o wydanie opinii dotyczącej dziecka, sporządzonej przez wychowawcę, nauczycieli przedmiotów bądź specjalistów, bezwarunkowo ją otrzymuje". - To śmieszne i nieprawdziwe - komentuje pani Anna.

REKLAMA

Pobity w domu

Autyzm zdiagnozowano u Kuby dopiero trzy lata temu. Pani Anna zabrała go ze szkoły przy Strumykowej. Chłopiec kontynuuje naukę w Szkole Wspierania Rozwoju przy Toruńskiej. Życie powoli zaczęło nabierać spokojnego rytmu. Niestety, wciąż zdarzają się im przykre historie. Jakiś czas temu Kuba został pobity w swoim domu. Najprawdopodobniej ze zwykłej złośliwości. - Ktoś zadzwonił do drzwi. Syn poszedł otworzyć. Po chwili usłyszałam huk. Wybiegłam - syn leżał na podłodze z zakrwawioną twarzą, a przed drzwiami nie było nikogo - opowiada przerażona matka i zastanawia się, czy w naszym społeczeństwie osoby chore mają jakiekolwiek szanse na normalne życie?

Anna Sadowska

REKLAMA

Poleć
Polub Tu Białołęka
Udostępnij

« nowsze starsze »30 kwietnia 2013

IntroHL nauka jazdy u egzaminatorów - dobry kurs na prawo jazdy to podstawa!

Bio produkty z błyskawiczną dostawą do domu. Poznaj sklep Yesha!

Komentarze na forum (40)

przykre... i wymowne... najgorsze, że prawdziwe...

co dalej Burmistrzu ? robić coś Pan bedzie dalej czy czekamy na kolejne tragedie? czekamy na interwncję i jakąs kampanię a przede wszystkim na zatrudnianie specjalistów a nie tylko karierowiczów w szkołach:(

bardzo współczuje mamie i zycze jej duzo siły.społeczenstwo umie tylko mówić po fakcie,kiedy juz jest pozamiatane"gdzie byli specjaliści?".rzadko społeczenstwo mowi w trakcje, a wcale profilaktycznie

wszystkie decyzje szkoly chce zawsze na piśmie.jesli szkoła odmawia ,a juz nie odmawia ,jest jeszcze kuratorium.polecam ten sposób na polskie dbanie o dobro dziecka.bo jedyną prawdą jest ta, ze nikt nie zadba o dziecko oprócz rodziców.instytucje te panstwowe mają do w zyci

...........takie jest nasze życie .......życie rodziców MEGA POCIECH.... Pozdrawiam i zyczę maaaaaaaaaaaasę siły . Ola - mama 12-latka autystyka.

ze świetlicą też jest tam problem, niech tylko dziecko ma choćby lekką nadpobudliwość już nie mówiąc o pełnym ADHD a rodzice już są "zmuszani " do zapisywania na prywatną świetlice za pieniądze- oczywiście w sprytny , manipulacyjny sposób " zachęcani"....bo przecież instytucja święta musi być... zresztą potwierdza się fakt że dziecko tej Pani było nie zabierane na wycieczki szkolne podczas gdy szkoła jednocześnie sobie nie zarzuca nic złego...Absurd !!!!!!!! To dowodzi faktu , że szkoła ma ogromną nadzieję że pojedyńcza jednostka nie da rady sobie podczas gdy szkoła jest uważana za silną i wielką !

Przykre niestety ale prawdziwe.... jestem mama 10 letniego chłopca chorego na autyzm i doskonale rozumiem przez co przechodzą rodzice,,,,, swiadomosc ludzi na temat autyzmu jest na poziomie zerowym..... Na kazdym kroku borykam sie z przeciwnosciami i niestosownymi i krzywdzacymi komentarzami wobec mnie i dziecka

AGA - byłem świadkiem w barze jak dziecko z autyzmem wylało zupę przy stoliku na obcego klienta. Ogromna awantura. A matka mówi ludzie co wy chcecie moje dziecko jest autyczne. Wy też musicie zrozumieć innych a wy tylko narzekacie , że inni są winni. Bardzo szkoda mi dziecka ale opiekunowie mają również obowiązki.

wiem cos na ten temat, jestem mamą syn ma 14 lat, i chodzi do masowej szkoly, widze co sie dzieje, w szkole, nauczyciele są ok, ale uczniowie to jedna wielka tragedia smieja sie z niego i ze mnie , a poradnia PP, to tez jedna wielka porazka

bardzo wpółczuję! sama jestem mamą chłopca z autyzmem, jeszcze małego, ale przeraża mnie przyszłość syna. serdecznie pozdrawiam!

REKLAMA

przykre, tylko że jestem pewien, że opisane zostały tylko najlżejsze zachowania Kuby

Kurcze przykre to bardzo, czytałam ten artykuł z przerażeniem. Sama mam synka 3 letniego z autyzmem i od roku walczymy różnymi terapiami o to by miał w miarę normalne życie ,ale co to zmieni skoro społeczeństwo jest tak bardzo zacofane, nieświadome i złośliwe...
Wytrwałości dla Mamy Kubusia życzę

Droga Pani
Popłakałam się i nic więcej nie mogę zrobić.Jestem mamą 8 letniej Gabrysi,też autystki i w głowie nie mogę sobie poukładać tego co spotkało Panią i syna.
Koszmar i aż trudno pojąć że to ...."Ludzie ludziom zgotowali ten los."
Życzę dużo sił,szczęścia do otoczenia i dużo zrozumienia.

Napisałam ksiązkę na ten temat. To powieść, nie publikacja naukowa. " Syndrom Czerwonej Hulajnogi", z niej można się dowiedzieć więcej o takich kwiatkach. Ech ...

Jestem rodzicem dziecka z autyzmem, chętnie nawiążę kontakt z rodzicami ze wspólnym problemem celem integracji ( nie tylko z Warszawy) , do kontaktu zapraszam poprzez e-mail : daisy200363ster@gmail.com RAZEM MOŻE BYĆ ŁATWIEJ

że na prowincji są problemy z diagnozą i terapią to rozumiem, ale blisko stolicy, czy w jej centrum??? to kpina jakaś jest

Nie dajcie się.Jesteście dzielni. Zwłaszcza ty chłopie:)

Szkoły kompletnie nie znają problemu autyzmu dopóki nie trafi im się taki uczeń,jest wtedy królikiem doświadczalnym .Cud jeśli nauczyciele chcą współpracować z rodzicami i słuchać ich wskazówek ,ale w większości mają się za wszechwiedzących bo mają wujka google ,to porażka. Wyczytają w necie o autyzmie jak było w przypadku mojego syna i myślą że sobie dadzą radę.A po kilku tygodniach jak obuchem w łeb ,zderzenie z rzeczywistością !! Zero inicjatywy z ich strony ,najlepsza rada,:niech pani się zastanowi nad zmianą szkoły.Ja to bym się zastanowiła nad zmianą kadry a nie szkoły ,gdybym tylko mogła.Współczuję tej mamie i jej synkowi ,bo nie tylko nauczyciele ale i uczniowie nie spisali się tutaj.Straszne !

dla tych dzieci powinny być szkoły specjalne

Uważa Matka, że autystyczne dziecko jest ciężarem społecznym. Posierpniowa, rządzona przez Platformę Obywatelską Polska, członek Unii Europejskiej, borykająca się z zadłużeniem Grecji, Cypru, Hiszpanii i Włoch, budująca właśnie 7 kilometrow II linii metra we współpracy z tureckimi kucharzami wśród katastrof budowlanych co 300 metrów, nie może sobie pozwolić na nic więcej, niż czcze, puste frazesy...? Byle nie placić :)
A dlaczego? Bo każda złotówka wydana na leki, na pedagoga, na zajęcia profilaktyczne, itp, to mniej pieniędzy na wypłaty, na domy, na auta, na oświatę własnych dzieci i inne uciechy partyjnego bydła.
wpis modyfikowany 1 raz, 09.05.2013 09:01

więcej na forum


		Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych (tj. adresu IP, który zapisze się automatycznie) przez Echo Media Plus sp. z o.o. z siedzibą w Legionowie, ul. Wspólna 3. Niniejsza zgoda jest warunkiem koniecznym do skomentowania artykułu i/lub opublikowania posta na forum portalu tustolica.pl zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE. Dane osobowe są przetwarzane w sposób zapewniający ich bezpieczeństwo i poufność. Z Inspektorem Ochrony Danych można kontaktować się mailowo pod adresem poczty elektronicznej: rodo@gazetaecho.pl. Dane osobowe są przetwarzane wyłącznie w zakresie celu ich podania, tj. skomentowania artykułu i/lub opublikowania posta na forum portalu tustolica.pl. W tym wypadku nie jest możliwe wycofanie zgody na przetwarzanie danych osobowych w postaci adresu IP. Mają Państwo prawo wniesienia skargi do Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych w zakresie naruszenia prawa do ochrony danych osobowych lub innych praw przyznanych na mocy RODO.