"Zaciszańska nuta" śpiewała na Białorusi

Trzeba odwagi, żeby pojechać do ludzi, którzy sami pięknie śpiewają. Przecież w naszym pojęciu na wschodzie każdy umie śpiewać. Czym więc poruszyć słuchaczy? "Zaciszańska nuta" to wie. Zespół potrafi świetnie nawiązywać kontakt z publicz-nością. Czy sprawiają to proste, melodyjne, wpadające w ucho utwory, czasem pełne sentymentu, a czasem wesołe? Na ten wyjazd repertuar był wzbogacony o piosenki znane Białorusinom i gdy, czy to w Baranowiczach, czy w Postawach, za-brzmiało polskie tłumaczenie białoruskiej piosenki "Kosił Jaś koniczynę", wywoły-wało u słuchających łzy radości, no i oczywiście publiczność wtórowała zespołowi.

Były również spotkania z Polakami i wspólne śpiewy po koncertach. Śpiewano piosenki znane wszystkim. Oczywiście w pewnym momencie zabrzmiały "Sokoły". I jakież było zaskoczenie, gdy okazało się, że Polacy z Białorusi końcówkę piosenki śpiewają: "... wina, wina, wina dajcie, a jak umrę pochowajcie na zielonej Białorusi przy kochanej mej matusi..." a nie "... na zielonej Ukrainie przy kochanej mej dziewczynie..."

Jadąc po wspaniałych szosach Białorusi (kiedy u nas takie będą!?) zespół miał szansę podziwiać uroki autentycznie zielonej (zwłaszcza o tej porze roku) krainy, a także jej czystość. Tu wiatr nie miota śmieciami w jedną lub w drugą stronę, bo ich po prostu ani na ulicach, ani w rowach nie ma. Miał również szansę przekonać się, że na tej zielonej ziemi mieszkają przemili, gościnni i przyjaźni nam ludzie. Dodaj-my do tego możliwość zwiedzenia miejsc związanych z polską literaturą i historią. To wszystko dostarczyło wielu wrażeń i wzruszeń, a i możność nawiązania nowych kontaktów, które zaowocują obecnością kolejnego zespołu białoruskiego w Domu Kultury "Zacisze".

I coś do przemyślenia władzom Targówka. Dom Kultury w Postawach (30-ty-sięczne białoruskie miasteczko) ma piękną salę widowiskową na około 600 miejsc.

(ot)