Niezwykłe mozaiki na Żoliborzu

O mozaikach Rechowiczów w dawnej Szkole Rzemiosł przy ulicy Felińskiego 13 opowiadał na swoim Facebooku prof. Jakub Lewicki, który jako mazowiecki konserwator w 2019 roku wpisał budynek do rejestru zabytków.

Mozaiki w Warszawie

Wzniesienie budynku wpisywało się w szeroką akcję powstawania nowych budynków szkolnych, jakie budowano w latach 60. Chcesz wziąć kredyt gotówkowy online? O tym musisz pamiętać!
Kredyt gotówkowy online może wspomóc Cię w realizacji różnych planów - dzięki otrzymanej gotówce możesz pokryć koszty remontu czy naprawić samochód. O wsparcie finansowe z banku możesz ubiegać się na różne sposoby, także przez internet. O czym musisz pamiętać, jeżeli zdecydujesz się na kredyt gotówkowy online? W jaki sposób przygotować się do złożenia wniosku? XX wieku z okazji "tysiąclecia państwa polskiego". Jednak budynek szkoły przy ul. Felińskiego 13 różni się od innych budynków oświatowych, jakie wznoszono w owym czasie.

Architekt Mieczysław Gliszczyński, będący projektantem gmachu, przykładał dużą wagę do uzupełniania architektury elementami plastycznymi. Uwzględniał obecność dekoracji i wystroju wnętrz już na etapie wstępnej koncepcji. Nawiązywał współpracę z wybranymi plastykami i zlecał im aranżację konkretnych pomieszczeń czy płaszczyzn. Przy realizacji projektu Szkoły Rzemiosł Gliszczyński powierzył wykonanie kompozycji ściennych Gabrielowi i Hannie Rechowiczom, którzy wykonali kompozycje obejmujące malarstwo naścienne zlokalizowane we wnętrzu stołówki i na ścianach dwóch klatek schodowych oraz mozaiki usytuowane na jednej ze ścian holu i na ścianie szczytowej gmachu od strony ul. Zajączka. Za powyższą realizację autorzy otrzymali w 1969 roku nagrodę Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych.

- Szkoła Rzemiosł miała świadczyć nie tylko o umiejętnościach lokalnych rzemieślników, ale także jest jednym z najbardziej efektownych budynków szkolnych wzniesionych wówczas w Warszawie - uważa prof. Jakub Lewicki.

Rechowiczowie związani z Warszawą

Jak przypomina portal culture.pl, Gabriel i Hanna Rechowiczowie poznali się w czasie wojny, ale na dobre ich ścieżki życiowe przecięły się w powojennym Paryżu, gdzie Gabriel Rechowicz trafił po walkach w powstaniu warszawskim, aresztowaniu i służbie w armii amerykańskiej. W stolicy Francji oboje studiowali, jednak w 1947 roku wrócili do Polski i zaczęli plastyczne studia w Trójmieście. Niemal całe życie zawodowe związani byli jednak z rodzinną Warszawą.

W stolicy Gabriel Rechowicz nawiązał współpracę z architektami, wykonując wielkoformatowe dekoracje ścienne. Stworzył własną technikę i rozpoznawalny styl. Zazwyczaj inkrustował malarstwo prostymi materiałami: kamieniami i szkłem czy metaloplastyką. W jego pracach dają się rozpoznać inspiracje stylistką malarzy surrealistycznych oraz popularnym od lat 50. informelem. Z abstrakcyjnych, organicznych materii wyłaniają się często rozpoznawalne, bajkowe motywy, rachityczne drzewka i gałęzie, rzadziej postacie. Wszystkie ważniejsze realizacje Rechowicz konsultował z żoną.

"Trudno wyobrazić sobie twórczość Gabra bez niej - i odwrotnie" - pisze Klara Czerniewska, autorka monografii małżeństwa - chociaż trzeba też zaznaczyć, że żona grała w tym tandemie drugie skrzypce. Pierwsze zamówienia na dekoracje architektoniczne pochodziły od zaprzyjaźnionych architektów, małżeństwa Marii i Kazimierza Piechotków, dla których Rechowiczowie pod koniec lat 50. zaprojektowali wystrój klubokawiarni w Instytucie Doskonalenia i Specjalizacji Kadr Lekarskich. Gabriel Rechowicz był współautorem wraz z Piechotkami placu zabaw na osiedlu Bielany II. Najważniejszym dziełem Rechowiczów są jednak częściowo zachowane do dziś dekoracje w warszawskim Domu Chłopa. W 1962 roku we współpracy z Edwardem Krasińskim Gabriel Rechowicz opracował wystrój baru Frykas. Mieścił się on w nowo wybudowanym Supersamie projektu Jerzego Hryniewieckiego, zburzonym w 2006 roku. W sumie na przestrzeni około 30 lat Rechowiczowie wykonali kilkadziesiąt tego typu realizacji, wpisując się w architekturę późnego modernizmu w PRL.

DB