Nie blokujmy Wawra

Nigdzie na terenie Warszawy nie spotka się już takiej zabudowy. Co prawda fakt, że budynek ma sto lat, nie obliguje do uznania go za zabytek architektoniczny, ale to, co się dzieje w Wawrze jest niedopuszczalne.

Mogę zrozumieć, że w budownictwie komunalnym panuje ogólna moda na stawianie bloków. Jest to zrozumiałe z punktu widzenia zarówno inwestora, czyli miasta jak i wykonawcy. Szybciej i podobno taniej. Choć z tym to bym się akurat nie zgodził. Lecz nie o kosztach chcę dzisiaj pisać. Chcę spytać, czemu koniecznie trzeba budować 3-4 piętrowe bloki. Dlaczego akurat w Wawrze? Przecież Wawer w 90% jest dzielnicą o niskiej zabudowie. I dlaczego Architekt Dzielnicy wydaje pozwolenia na budowę takich blokowisk? Stawianie bloków w środku osiedli domków jest niespójne architektonicznie i tylko szpeci zamiast upiększać. Nie dodaje to kolorytu naszej dzielnicy. Przykładem niech będą osiedla w Miedzeszynie i Falenicy. Obydwie lokalizacje nietrafione. Jak widać, blokowiska zostały dobrze zakodowane w pamięci niektórych ludzi.

Co innego w takich dzielnicach jak Ochota czy Wola. Tam przeważa wysoka zabudowa. Natomiast w Wawrze dziwi fakt braku dobrego smaku architektonicz-nego. Czyż nie można na tym samym terenie wzorem osiedli angielskich, czy irlandzkich budować tzw: szeregowców?. Można w tym miejscu powiedzieć, że kosztowałoby to dużo więcej niż bloki. Tylko czy na pewno?. Są tanie technologie lekkiego budownictwa. Dlaczego nikt nie chce lub nie potrafi przełamać w sobie i w innych decydentach stereotypów myślenia, że budownictwo komunalne czyli państwowe, wcale nie musi oznaczać blokowisk? Nie jestem przeciwny, a wręcz odwrotnie jestem za rozwojem budownictwa komunalnego. Cała Warszawa cierpi na brak takowych mieszkań. A są one potrzebne chociażby do przesiedlania mieszkańców z budynków prywatnych. Pragnę jedynie zwrócić uwagę wszystkich na fakt, że nie musimy jako dzielnica powielać pomysłów innych dzielnic na rozwiązywanie problemów mieszkaniowych, pod względem rodzaju budownictwa komunalnego. A przy tej okazji nie trzeba byłoby niszczyć parków czy lasów.

Wracając jeszcze na koniec do początkowego wątku tego artykułu, chcę naświetlić jeszcze jeden problem. W kwadracie ulic: Mozaikowej, Ciepielowskiej, Włókienniczej i Jagienki było pięć ponad stuletnich drewnianych domów. Dwa z nich już zniknęły z powierzchni ziemi. Na ich miejscu wyrósł oczywiście blok. W sumie na tym terenie ma powstać ok. 200 mieszkań. I chwała wszystkim decydentom za to. Potrzeby są ogromne. Tyle że z ich powstaniem wiąże się zniszczenie pozosta-łych trzech domków, a z czasem degradacja otoczenia.

Przy takim podejściu do sprawy, za kilka lat w Wawrze nie będzie nawet śladu po drewnianej architekturze. A warto by zachować choć część tych budowli. Sięg-nąć śmiało do unijnej kasy, wziąć pieniądze na rewitalizację budynków. Odres-taurować je, i co pewnie też byłoby możliwe, wynajmować na zasadach ogólnych jako lokale komunalne. Natomiast nowe osiedla szeregowców budować na terenach jeszcze niezagospodarowanych, przyczyniając się w ten sposób do ich rozwoju. A nie po linii najmniejszego oporu, budować bloki i niszczyć to, co piękne.

Mieszkańcom opisywanego rejonu mogę tylko zasugerować, żeby jak najszyb-ciej zgłosili pozostałe budynki wojewódzkiemu konserwatorowi zabytków do umieszczenia ich na liście obiektów zabytkowych. Być może wstrzyma to rozbiórkę.

Sławomir Gajewski
tel. 0-507-603-502
s.gajewski@op.pl