Koci raj

- Koty na cmentarzu Wolskim były od zawsze - wspomina 87-letni Wiesław Olczyk, który od ponad 15 lat dokarmia wolskie koty. Teraz jest ich ponad 40, wcześniej bywało nawet więcej. Kocia elita żyje w komfortowych warunkach. - Mają specjalną budkę przywiezioną z Holandii - mówi ks. Henryk Rogala, dyrektor zarządu cmen-tarza. Są zadbane, nie przypominają bezdomnych, chudych kotów, wałęsających się po mieście. - Nie sprawiają problemów - dodaje.

Dbają o koty

Codziennie rankiem ok. godz. 6.30, kiedy nie ma jeszcze odwiedzających, pani Wiesława Błońska - karmicielka rekordzistka (dokarmia koty już od 60 lat!), ponad kilometr taszczy wózek wypchany po brzegi kocimi łakociami. - Mam tam trzy ki-logramy świeżych nerek i tyle samo suchej karmy, kilkanaście puszek, 1,5 l mleka - wylicza staruszka. - Karmienie może trwać nawet dwie godziny, bo koty miesz-kają w różnych częściach cmentarza. Takich karmicieli na cmentarzu Wolskim jest jeszcze kilku - dzięki nim zwierzaki każdego dnia mają pożywienie i dobrą opiekę. Z pomocy oprócz kotów korzysta także uroczy mały jeżyk.

Fundusz dla Wolszczaków

Sielankowe życie futrzakom zapewniają miłośnicy zwierząt, którzy zarejestrowali się w gminie jako oficjalni karmiciele i stamtąd dostają przydział karmy dla swoich podopiecznych. Nie wystarcza im to jednak na wykarmienie całej kociej kolonii. - Miesięcznie to nawet kilkaset złotych, a koty ciągle są głodne - ubolewają. Z pomo-cą ruszyli internauci, którym los zwierząt nie jest obojętny. Założyli fundusz Wol-szczaków (bo tak nazywają mieszkańców cmentarza) i pomagają karmicielom. - Kupili mi wózek, przynoszą puszki, zabierają kotki na sterylizację - zdradza pani Wiesława.

Marzena Zemlich

Pani Wiesława karmi swoje pupile		Mały jeżyk - lokator cmentarza