Chłopiec niczym wiewiórka i jego klucze
16 maja 2013
Niecodzienny widok miałem okazję podziwiać na ul. Bachusa. Przechodząc pod ogromnym dębem zorientowałem się, że z góry spadają na mnie połamane gałązki. Ale to nie była sprawa wygłodniałych po długiej zimie wiewiórek, lecz... małego chłopca.
Siedmioletni na oko szkrab znajdował się na wysokości około siedmiu, ośmiu metrów (to mniej więcej wysokość drugiego piętra), ponad przewodami elektrycznymi przebiegającymi pod drzewem. Chłopiec wspinał się po konarach i próbował koniecznie coś strącić lub czegoś dosięgnąć. I choć mogło się wydawać, że za chwilę spadnie, to trzeba przyznać, że radził sobie na tym drzewie nadzwyczaj sprawnie - właśnie niczym wiewiórka.
Powodem tej wspinaczki były... klucze od domu, które Mikołaj, bo tak miał właśnie na imię chłopiec-wiewiórka, próbował ściągnąć z wysokiej gałęzi. Co klucze robiły na drzewie? Jak się znalazły na takiej wysokości? - Zwyczajnie! Podrzucałem je i się powiesiły. To musiałem po nie wejść - odpowiada Mikołaj jakby to była "oczywista oczywistość" i uśmiecha się od ucha do ucha, po czym... szybko ucieka do domu. No, w końcu teraz już może - ma przecież klucze...
sb
