Zapomniana kuchnia polska

Na pewno każdy z Państwa będąc w ostatni weekend na którymkolwiek warszaw-skim cmentarzu mógł zetknąć się z tzw. pańską skórką. Jest to tradycyjny biało-różowy cukierek sprzedawany głównie w Warszawie na cmentarzach podczas świę-ta Wszystkich Świętych. Początkowa nazwa tego cukierka, która pochodzi z począt-ku XX wieku to "panieńska skórka".

Z czasem jednak nazwa uległa modyfikacji na nazwę krótszą i nie bardzo przystającą do znaczenia czy symboliki tego cukierka. Cukierek ten jest bowiem bardzo słodki i bardzo gładki, prawdopodobnie swoim wyglądem przypomina skórę młodych kobiet i stąd taka nazwa. Cukierki te w bardzo prosty sposób robi się spo-sobem domowym i smakują każdemu dziecku. Na dodatek trzeba dodać, że 9 paź-dziernika br. pańska skórka została zgłoszona do Ministerstwa Rolnictwa jako pro-dukt tradycyjny z Mazowsza.

Niestety, nikt w mojej rodzinie nie zna przepisu na pańską skórkę, bo ci co znają, nie chcą zdradzić. W internecie jest przepis ogólnie dostępny, ale moim zda-niem nie jest to dobry przepis, bo brakuje w nim choćby gumy arabskiej niezbęd-nej, aby cukierek miał odpowiednią konsystencję. Dlatego też po raz pierwszy prezentuję przepis z internetu, którego nawet nie sprawdziłem, ale obiecuję, że go wypróbuję. Jeżeli ktoś z czytelników zna prawdziwą recepturę i gotów jest ją zdra-dzić, to bardzo proszę o kontakt na j.adamkiewicz@wp.pl.

Składniki:
- 6 dkg żelatyny
- 52,5 dkg cukru
- 6 białek
- 1 łyżka syropu różanego
- 1 łyżka konfitury z róży
- 10 dkg przecieru z truskawek
- 4 łyżki mąki ziemniaczanej

Przygotowanie: 150 ml wody zagotować z 50 dag cukru i z syropem różanym, do-dać konfiturę, wymieszać. Zdjąć garnek z ognia. Do gorącego płynu dodać żelatynę i dokładnie rozpuścić. W dużej misce ubić białka na sztywno i dodać resztę cukru. Bardzo powoli, cienkim strumieniem, wlać gorący syrop, ciągle ubijając. Dodać przecier z truskawek i dobrze wymieszać. Mieszankę wylać równo na blachę wyło-żoną pergaminem, posypać mąką ziemniaczaną i odstawić do ostygnięcia na 1 - 2 h. Za pomocą noża zanurzonego w gorącej wodzie, a potem osuszonego, pokroić masę na małe prostokąty. Każdy cukierek należy owinąć w papier pergaminowy.

Jarosław Adamkiewicz