Zaciszańska nuta

Rzadko obchodzimy dwulecie działalności, ale "małolat" z Domu Kultury Zacisze te-go chciał i miał się czym pochwalić. Rozpoczynali dokładnie 19 października 2006 roku od kilku piosenek warszawskich. Szybko zaczęli koncertować, a już po ośmiu miesiącach wspólnego śpiewania ruszyli na Ukrainę. Swój repertuar rozszerzyli o piosenki powstańcze i niepodległościowe, a potem i o inne. W tym roku (o czym "Echo" donosiło) koncertowali na Białorusi.

W ciągu tych dwóch lat jedni z zespołu odchodzili, inni przychodzili. W czasie spotkania ładnie podziękowano za udział w zespole koleżankom, które odeszły.

Wśród zaproszonych gości był zespół z Ostrowi Mazowieckiej, który nie tylko ucieszył zebranych swoim śpiewem, ale wzbudzał radość także kostiumami i weso-łymi kapeluszami. Nasz "małolat" także dał koncert, a potem ku radości zebranych grał i śpiewał do tańca. Goście tańczyli i śpiewali. Na akordeonie grał Jan Czerwiń-ski, dyrygent zespołu, sybirak, którego zły los z rodzinnego Kamieńca Podolskiego rzucił do Kazachstanu. Ale szczęśliwszy los przywiódł Jana Czerwińskiego osiem lat temu do Polski. Ten powrót zaowocował powstaniem "Zaciszańskiej nuty", bardzo cenionej przez dyrektorkę Domu Kultury Zacisze Bożennę Dydek. Członkowie ze-społu doceniają opiekę pani dyrektor i bardzo dziękowali za stroje i nowy, lekki akordeon dla dyrygenta - to prezent na dwulecie. - Jest lekki, pięknie brzmi i ma spore możliwości - cieszy się Jan Czerwiński.

Obserwując rozradowanych, dobrze bawiących się, w niewymuszonej atmosfe-rze gości, częstowanych wyrobami własnymi członków zespołu - nie miałam wątpli-wości, że i dwulecie warto obchodzić.

A czego "Echo" życzy: Niech "Nuta" śpiewa, niech rozwija się i rozkwita tak pięknie, jak pięknie śpiewa o polskich kwiatach!

(ot)