Wielka ucieczka

Można zrozumieć uciekające kurczaki, sarnę, pawia, uciekają psy i koty - ale żółw? No właśnie - żółw uciekinier to widok o tyle niezwykły, że zwierzę to nie słynie ra-czej z zapędów sprinterskich, raczej przydatnych w eskapizmie. A jednak... Uprze-dzam z góry - gdybym sam nie widział, też bym nie uwierzył. Przy ulicy Wapiennej, tuż obok placu zabaw, na którym robiłem zdjęcia do tekstu o miejscach dla dzieci, zostawiłem samochód. Zdjęcia zrobione, mamy i opiekunki najmłodszych wypytane - pora wracać. Tymczasem...

Tuż przy samochodzie coś leży. Z bliska owo "coś" okazuje się żółwiem. Jak na moją znajomość tych gadów, greckim. Żółw na ulicy? Sam? Może ktoś ulubieńca wyprowadził na spacer... Jednak nie, żadna z pań na placu zabaw nie przyznaje się do własności żółwia, jedynie dzieci mają uciechę. W tzw. międzyczasie żółw zwiewa - zostawiony przy tylnym kole samochodu po niespełna minucie jest już sporo przed pojazdem. I nie ma zamiaru przerwać eskapady.

Snując coraz śmielsze teorie o pochodzeniu żółwia i zahaczając o filozoficzne teorie wyższego dobra i poszukiwaniu nirwany wraz z coraz bardziej zaangażowa-nymi paniami z placu zabaw szukamy właściciela gada. Dość szybko się znajduje - żółw ma swój dom niedaleko placu, a opiekun zwierzęcia jest nie mniej zdumiony od nas.

- Kwadrans temu był na placu, ogrodzony, bez możliwości ucieczki. Jak on to zrobił? - pyta zaskoczony.

Ja też nie wiem. Ale widok szarżującego ulicą żółwia zapamiętam na długo...

(wt)