Tak umierają ogródki działkowe przy Górczewskiej

Gdy w 1998 roku sprowadziłem się do nowego bloku na Górczewską, za oknami miałem piękny widok. Zadbane ogródki działkowe z drzewkami owocowymi, małymi domkami i altankami. Latem ciężko pracowali na nich starsi ludzie, by zachwycały swoją urodą, feerią barw kwiatów, wypielonymi grządkami. Gdy słońce zaczynało zachodzić, zbierali się do domów, lub - jak siwowłose małżeństwo przyjeżdżające tu swoim fiatem 127 - siedzieli w cieniu jabłoni i wiśni, wspominając minione lata. Działo się to blisko dwie dekady temu na terenie ogródków działkowych między Górczewską a Narwik, tam gdzie dziś straszą zdziczałe krzaki i zdewastowane altanki, w których gnieżdżą się bezdomni.

W końcu lat 90. XX wieku byłem dzieckiem, ale dobrze pamiętam barwy i zapachy nowego miejsca. Niektórzy gospodarze hodowali wtedy drób, więc codziennie rano budziło mnie pianie koguta. Niczym niezwykłym nie były bażanty lądujące na łące albo sarenki przychodzące na posiłek między altanki. Był to świat swojski i piękny, dziś spotykany właściwie tylko w ckliwych serialach. Po przeprowadzce ze stołecznego Bródna, które miało asfaltowe ulice, betonowe chodniki, a dookoła były bloki i parkingi, na Bemowie czułem się jakbym trafił do innego wymiaru. Uliczka Narwik była gruntowa, biegł wzdłuż niej rów melioracyjny. Okablowanie - napowietrzne. Dookoła małe domki z ogródkami, no i właśnie te altanki przed moim blokiem. Niektórzy gospodarze hodowali wtedy drób, więc codziennie rano budziło mnie pianie koguta. Niczym niezwykłym nie były bażanty lądujące na łące albo sarenki przychodzące na posiłek między altanki. Był to świat swojski i piękny, dziś spotykany właściwie tylko w ckliwych serialach.

Ogródki działkowe między Górczewską a Narwik były skromne, ale zadbane. Ogrodzone siatką, z furteczkami. Starsza pani przyjeżdżała przez całe lato o świcie i harowała, by na swoim kawałku ziemi zaprowadzić porządek. Wszystkie grządki wypielone co do źdźbła, kwiaty podlewane, by nie uschły. A ich barwy! Cała paleta. Niestety, kilka lat temu staruszka umarła. Najpierw zarosły grządki, potem "złomiarze" ukradli metalową siatkę ogrodzeniową. W końcu włamali się do maleńkiej altany i w niej zamieszkali.

Działki obok też straciły swoich właścicieli. Umarli, a ich ukochane ogródki zdziczały. Dwie altanki spłonęły. Do gołębnika z lat 70., który wyglądał jak domek dla lalek, wciąż jednak przyjeżdżał miłośnik ptactwa i "wyprowadzał je na podniebny spacer". Z czasem też umarł a jego gołębiarskie królestwo zajęli bezdomni, którzy zdewastowali domek i zaśmiecili okolicę do tego stopnia, że ratusz wywiózł stąd trzy ciężarówki odpadków. Gołębnik jest w fatalnym stanie. Część się zawaliła, część jeszcze się trzyma. Szkoda, że ten sielski świat został skazany na śmierć w męczarniach.

(pik)