Pasteloza toczy bielańskie bloki

O guście architektonicznym Polaków, nakazującym malować ocieplane bloki na wszystkie kolory tęczy, powstają już książki. Dużą popularnością cieszy się wydana w ubiegłym roku "Wanna z kolumnadą" Filipa Springera, która rozpropagowała termin "pasteloza" jako określenie zjawiska, polegającego na malowaniu budynków w pstrokate, nie pasujące do niczego kolory.

- Temat tej książki nie jest ważny - czytamy we wstępie.- Politycy umieszczają go na ostatnim miejscu listy swoich priorytetów. Przeszkadza w robieniu interesów przedsiębiorcom. Nie rozpala umysłów. Można zapytać przechodnia na ulicy - "Nie przeszkadza to panu?" i pokazać palcem. Człowiek machnie ręką.

Chyba najbardziej rażącym przykładem bielańskiej pastelozy jest kolorystyka wieżowca mieszkalnego na Wrzecionie, sąsiadującego z Zespołem Szkół Sportowych im. Kusocińskiego. Chyba najbardziej rażącym przykładem bielańskiej pastelozy jest kolorystyka wieżowca mieszkalnego na Wrzecionie, sąsiadującego z Zespołem Szkół Sportowych im. Kusocińskiego. Rażącą w oczy, różową ścianę widać nawet ze skrzyżowania Żeromskiego z al. Reymonta i z Lasku Lindego.

- Wygląda jak wielki odblask - komentują przechodnie przy stacji Wawrzyszew. - Tu jest dużo paskudnych bloków, ale ten po prostu daje po oczach.

Obrazu rozpaczy dopełniają czterokolorowa fasada z pomarańczowym paskiem i płotki w rastafariańskich barwach, otaczające trawniki. Nic nie pasuje do niczego, wszystko gryzie się ze wszystkim. Czy to najbardziej zarażony pastelozą budynek na Bielanach?

DG