Ilu urzędników trzeba, żeby było bezpieczniej? Szare komórki pracują

Jedziemy rowerem drogą rowerową po północnej stronie Prostej. To słynna droga, na której przekraczając skrzyżowanie z Żelazną musimy uważać na ścianę, zwolnić, skręcić, wyjrzeć zza winkla i powoli przejechać przez przystanek autobusowy, ustępując pierwszeństwa pieszym (na bezpieczny chodnik i normalną drogę rowerową zabrakło tam miejsca, bo ulicę rozpoczęto projektować od możliwie szerokich jezdni). Następne skrzyżowanie, z Wronią, jest jeszcze ciekawsze. Jest tam przejazd, zaraz za którym stoi znak "koniec drogi dla rowerów". Stoi dokładnie pośrodku chodnika, pomiędzy płotem budowy a jezdnią, którą pędzą samochody. Widoczność jest zerowa, więc osoby dbające o bezpieczeństwo swoje i innych zsiadają w tym miejscu z rowerów, wyglądają zza rogu i przeprowadzają rower, ale większość bezmyślnie jedzie dalej, prosto na idących z naprzeciwka pieszych. Płot zasłania widok także na samochody skręcające z Wroniej w Prostą, więc jest to klasyczny popis bezmyślności w projektowaniu objazdów i tymczasowych przejść.

Radna Aneta Skubida właściwie zdiagnozowała problem i napisała w sprawie absurdu drogowego... trzy interpelacje. I słusznie, bo trzeba zarówno przesunąć płot budowy, jak też przestawić (albo usunąć) znak drogowy i wyremontować zwężony fragment chodnika.

Warto spojrzeć na daty poszczególnych pism. Radna przekazała interpelację do urzędu dzielnicy 21 lipca. "Podróż" pisma z ratusza przy Żelaznej do siedziby Zarządu Dróg Miejskich przy Chmielnej zajęła dziewięć dni. 13 sierpnia pracownicy ZDM zobaczyli na własne oczy, że zdjęcie wykonane kilometr od ich biura i przysłane przez radną to nie fotomontaż, odbywając spotkanie z przedstawicielem firmy Skanska. To, że na skrzyżowaniu Prostej z Wronią nie było śmiertelnego wypadku, to nie znak, że radni i dziennikarze robią aferę z niczego, ale raczej szczęśliwy przypadek. Proces myślowo-twórczy zakończył się konstatacją, że płot trzeba przesunąć, bo piesi mają za mało miejsca na chodniku a widoczność na skrzyżowaniu jest zerowa. Odpowiedź na interpelację radnej trafiła do ratusza Woli 20 sierpnia.

- Informujemy, że po spotkaniu z przedstawicielem firmy Skanska zostały podjęte rozmowy na temat możliwości przesunięcia ogrodzenia wraz z podporami, tak aby umożliwić pieszym i rowerzystom swobodne i bezpieczne poruszanie się chodnikiem wzdłuż ulicy Prostej - czytamy w piśmie z ZDM. - Na omawianym odcinku planowane jest wykonanie ścieżki rowerowej przez inwestora robót związanych z budową wieżowca.

Warszawscy drogowcy są mistrzami w poszukiwaniu rozwiązań, które wymyślono w innych krajach Europy już dość dawno temu. Odbądźmy proces myślowy razem z nimi. Jeśli: a) jezdnia Prostej jest w tym miejscu szeroka (i jeszcze dochodzi osobny pas do skrętu w lewo), b) nie jest to autostrada, trasa szybkiego ruchu ani nawet obwodnica, c) aktualnie nie trwa wojna i Prostą nie muszą jeździć kolumny czołgów, d) zmniejszenie placu budowy o 1-2 metry jest z jakiegoś powodu trudne oraz e) zbyt wąski chodnik i zerowa widoczność stwarzają zagrożenie w ruchu, to: f) należy wygrodzić jeden pas ruchu z jezdni i upewnić się, że nikt tam nie ucierpi. A jeśli później okaże się, że można zmniejszyć plac budowy, to należy to zrobić i pas kierowcom oddać. Jest to rozwiązanie oczywiste dla drogowców, pieszych, rowerzystów i nawet kierowców od Dublina po Wrocław i od Gdańska po północną Norwegię. To, że na skrzyżowaniu Prostej z Wronią nie było śmiertelnego wypadku, to nie znak, że radni i dziennikarze robią aferę z niczego, ale raczej szczęśliwy przypadek.

Dominik Gadomski