Czy musisz być łysy?
20 września 2002
Na skórze głowy jest około 100.000 włosów, które rosną około 15 centymetrów w ciągu roku. Każdego dnia tracimy do 100 włosów w trakcie mycia czy czesania.
Łysienie androgenowe jest najczęstszą postacią łysienia dotyczącą zarówno mężczyzn jak i kobiet. U każdej płci przebiega jednak zasadniczo inaczej. W tym artykule będzie omówiony tylko problem łysienia androgenowego u mężczyzn. Trudno ten problem nazwać nawet chorobą, gdyż w naszej szerokości geograficznej występuje u większości mężczyzn po 40 roku życia, a u 5% poniżej 20 roku życia, oraz u około 30% kobiet przed 50 rokiem życia.
Jest to stan powodujący dyskomfort życia w związku ze zmianą wyglądu, bywa przyczyną stresów, konfliktów socjalnych i pogorszenia jakości życia. Większość dotkniętych tym problemem osób szuka pomocy u dermatologa.
Łysienie typu męskiego u mężczyzn rozwija się w wyniku działania hormonów androgenowych, ale u osób genetycznie predysponowanych (jest to dziedziczenie wielogenowe), to znaczy u tych, u których w rodzinie były przypadki tego typu łysienia. Mężczyźni z łysieniem typu męskiego mają podwyższony poziom dihydrotestosteronu (DHT). DHT przekształcany jest z testosteronu przez enzym o nazwie 5-alfa-reduktaza.
Początkowo u mężczyzn dochodzi do przerzedzenia i wypadania włosów w kątach skroniowo-czołowych tzw. zakola, a następnie w obrębie szczytu głowy - powstaje klasyczna łysina tzw. tonsura. Te ogniska mogą się połączyć i rozszerzać na boczne części głowy, doprowadzając do całkowitej utraty włosów. Wyodrębniono 8 typów łysienia u mężczyzn (skala Hamiltona): od zachowanego owłosienia skóry głowy, poprzez głębokie zakola do całkowitego zlania się ognisk z objęciem części bocznych.
Przyczyna łysienia androgenowego jest genetyczna i hormonalna - testosteron i jego metabolit tkankowy dwuhydrotestosteron doprowadzają do skrócenia cyklu włosowego. Włosy termalne stają się coraz cieńsze i krótsze i końcu zmieniają się w meszkowe (nie w pełni wykształcone pod względem długości, grubości i zabarwienia). Liczba włosów telogenowych (w stanie spoczynku) jest proporcjonalna do stopnia nasilenia procesu wypadania włosów. Znacznie spowalnia się wzrost włosa na długość, a przeciętna grubość włosów u osób łysiejących maleje do 0,04 - 0,06 mm, podczas gdy prawidłowo ma ok. 0,08 mm.
Dotychczasowe metody leczenia łysienia androgenowego, polegające na wcieraniu preparatów w skórę głowy miały na celu głównie zwiększenie ukrwienia w obrębie mieszka włosowego i nie były wystarczająco skuteczne w leczeniu tego typu łysienia, bądź narażały pacjenta na wysokie koszty terapii związane z operacją przeszczepu włosów. Badania ostatnich lat pozwoliły na zastosowanie terapii opartej na znajomości istoty udziału hormonów androgenowych w patogenezie łysienia u mężczyzn. Powstał lek doustny w postaci tabletki przyjmowanej jeden raz dziennie, który powoduje zablokowanie enzymu 5 alfa-reduktazy, co prowadzi do spadku poziomu DHT w skórze głowy.
Z obserwacji już kilkuletniej można stwierdzić iż jest to lek bezpieczny, przeznaczony dla młodych mężczyzn (do ok. 41 roku życia) z łagodnym lub umiarkowanym łysieniem szczytu głowy i/lub części czołowej, powodujący zatrzymanie wypadania włosów, wzrost liczby włosów i korzystnie wpływający na ich wygląd.
Bezpłatne konsultacje dermatologiczne dla mężczyzn z łysieniem w Gabinecie Prywatnym przy ul. Klaudyny 18 (Bielany) tylko w dniach 25 września (środa) i 2 października (środa) w godz. 16-20.
lek. med. Dorota Bystrzanowska
