Opowieści zapamiętane
4 lipca 2008
Przyjacielu, usiądź przy mnie, otwórz się, sięgnij pamięcią wstecz, opowiedz mi jakieś zdarzenie, fakt z Twych dawnych pięknych, dziecięco-młodzieńczych lat. Lubię słuchać twoich wspomnień, to tak wzbogaca moją świadomość współczesną.
"Dąbrówka" przy ul. Kwiatowej
Od kiedy mój rozmówca pamięta, na olbrzymiej posesji przy ulicy Kwiatowej, na terenie zalesionym, stał wysoki, murowany, nieotynkowany budynek z czerwonej cegły. Na szczycie znajdowała się wieża dominująca nad całym terenem. Właści-cielem domu z wieżą był pan F. Cała posesja ogrodzona była drutem kolczastym. No cóż, dom jak to dom, ale wieża odegrała kluczową rolę w obserwacji terenu przez żołnierzy polskich w 1939 r., kiedy rozegrała się tu we wrześniu bitwa między wojskami niemieckimi i polskimi. Wszyscy okoliczni sąsiedzi posesję tę nazywali "Dąbrówka". W czasie spacerów po lesie, poszukiwań grzybów i jagód, wieża "Dąb-rówka" była punktem orientacyjnym i ku niej się kierowano. Przetrwała ona czasy wojny, dotrwała do czasów powojennych. Wtedy, kiedy Niemcy byli po lewej stro-nie Wisły w 1944 r. a także okopani w okolicach Międzylesia, dom w "Dąbrówce" został ostrzelany pociskami armatnimi. Dwa pociski trafiły w budynek nie wyrzą-dzając mu na szczęście większych szkód. Tak więc dom wraz z wieżą istniał jeszcze po wojnie do czasu, kiedy właściciel rozebrał wieżę oraz obniżył wysokość domu, a cegłę wykorzystał do zbudowania małej wytwórni materiałów ściernych, między innymi osełek do ostrzenia noży. Tak to było. To były naprawdę ciężkie czasy.Nieco później ten sam pan produkował płyn na porost włosów. Po wojnie każdy imał się różnych zajęć a ten, kto miał dobre pomysły zawsze radził sobie i nie musiał cierpieć z powodu niedostatku. Gorzej było w rodzinach mniej sprytnych.
Obecnie spadkobierczyni rozparcelowała tę dużą posesję, sprzedała znaczną część, natomiast obok starego, ceglanego domu postawiła nowy. Może tylko szko-da, że nie ma już wieży, ale dom został, stoi.
Barbara
