Moje zmory

Matka - uparta jak osioł lub potulna jak baranek, tylko nie wtedy, gdy trzeba. Ojciec - sam sobie zazdrościł, że jest tak wspaniałym człowiekiem. I ona, Bridget, młoda kobieta, która próbuje wydostać się z cienia, jaki na jej dorosłe życie rzuciło dzieciństwo dzielone między rozwiedzionych rodziców.

Dorosła już córka pragnie zrozumieć, kim tak naprawdę była jej matka. Niepoprawną marzycielką, zdystansowaną dziwaczką, a może samotną kobietą, która od życia zawsze chciała więcej, niż mogła dostać? I choć Bridget stara się przegonić zmory przeszłości i na zawsze pożegnać się z bolesnymi wspomnieniami, kolejne wybryki matki na nowo przypominają jej trudy dorastania.

Powieść Gwendoline Riley to poruszająca historia o odchodzeniu rodziców, których śmierć może być zarówno ciężarem, jak i wyzwoleniem. A przede wszystkim wciągająca opowieść o więziach rodzinnych, z humorem i delikatnością zapraszająca czytelnika do analizy złożonych relacji matek i córek.

,,Każdy, kto ma matkę, powinien przeczytać ,,Moje zmory" pióra wybitnie błyskotliwej Gwendoline Riley. [...] Chirurgicznie precyzyjne i ostre jak brzytwa zdania [...] kreślą przed nami cały pejzaż uczuciowy." Olivia Laing

,,,,Moje zmory" Riley są z wielu powodów niepokojącą i dotkliwą prozą: rozdrapują blizny po bezwarunkowej miłości, dobierają się do kwestii dziedzictwa i obciążenia rodzinnego. Ale najważniejsze: zrywają umowę między narratorką a czytelnikami. Dzieło ponure, miażdżące i zapadające w pamięć." Alex Preston, ,,The Observer"

,,Niby niepozorna, a potężna proza. [...] Dużo się obecnie pisze czułostkowych, czołobitnych powieści o kobiecości. Ta orzeźwiająca, osobna książka wyłamuje się z szeregu." Claire Allfree, ,,Evening Standard"

,,Niby niepozorna, a potężna proza. [...] Dużo się obecnie pisze czułostkowych, czołobitnych powieści o kobiecości. Ta orzeźwiająca, osobna książka wyłamuje się z szeregu." Claire Allfree, ,,Evening Standard"

,,Ta przenikliwa, świetnie zbudowana powieść wspaniale łączy przeszywający smutek z przewrotnym dowcipem, ostrość wyrazu z czułością przekazu. Bezbłędne dialogi. Dotkliwe relacje między postaciami. To wyrafinowana, napisana celnym i subtelnym stylem książka o wielkich tematach: życiu i miłości." Monica Ali

,,Riley maluje portrety swoich rodziców z mroczną, dowcipną precyzją, nie odpuszczając ani jednej wady, śmiesznostki czy rysy. [...] Smakowicie przykra książka." Justine Jordan, ,,The Guardian"

,,Autorka ma czuły słuch i bezlitosne poczucie humoru. ,,Moje zmory" to znakomita powieść." Kevin Barry

,,Dawno nie czytałem tak prześmiesznie smutnej i nieoczekiwanie wzruszającej książki. ,,Moje zmory" przesyca nieoczywiste, typowo angielskie gorzkie poczucie humoru, w którym porażka i rozczarowanie odsłaniają przewrotnie komiczne oblicze. Riley z ogromnym talentem stwarza postaci jak żywe, mistrzowsko posługując się jednym celnym słowem, gestem albo sceną." Chris Power

,,Samo życie: ból, miłość, milczenie i to, na co słów nie starcza. Proza Gwendoline Riley jest tak wyostrzona, że przy jej lekturze nietrudno się zranić." Elizabeth Macneal

,,Riley ma zdolność wnikania w skryte subtelności, ciemne uliczki i ślepe zaułki ludzkich dusz i związków, a to, co tam odnajduje, przekuwa w treściwą i rozdzierającą prozę." Baya Simons, ,,Financial Times"

,,Arcydzieło zwięzłości. [...] ,,Moje zmory" przynoszą pełen czarnego humoru, ale wierny portret tego wszystkiego, co może straszyć w rodzinie niczym mroczne widmo." N. J. Stallard, ,,Literary Review"

,,Dojmująco smutna i niepokojąca, lecz szalenie śmieszna powieść. [...] Dzieło Riley pobrzmiewa tym, co wyparte. [...] Jedna z tych książek, w których pozornie nic się nie dzieje. [...] Błyskotliwa, zmyślna, lakoniczna, cierpka i mroczna [...]." Rose Ruane, BBC Scotland