Nie smućcie się. Ja zawsze będę z Wami

tekst i dramaturgia: Jolanta Janiczak
reżyseria: Wiktor Rubin
scenografia i video: Łukasz Surowiec
kostiumy: Marta Szypulska
muzyka: Krzysztof Kaliski
ruch sceniczny: Magda Jędra
reżyseria światła: Monika Stolarska
asystentka kostiumografki: Natalia Dziarczykowska
inspicjentka/suflerka: Grażyna Czarkowska

OBSADA:
Milena Gauer, Radosław Hebal, Aleksandra Kolan, Marta Markowicz, Maciej Pesta (gościnnie), Barbara Prokopowicz

CHÓR MATEK BOSKICH
Jagoda Białek (Studium Aktorskie), Izabela Myc-Kobus, Aleksandra Najda (Studium Aktorskie), Monika Stępień, Aleksandra Wajzer, Olha Zakorchemna.

Czas trwania: 1 h 45' [bez antraktu]. "Zafascynowało nas, iż postawa Justyny nacechowana jest wątpliwościami różnej maści. Jak określić swoją wiarę i co w ogóle począć ze swoim życiem? Co ma zrobić trzynastoletnia dziewczyna, której objawia się Matka Boska... Przecież czegoś podobnego wręcz niepodobna sobie wyobrazić."

Wieś Gietrzwałd na Warmii, między 27 czerwca a 16 września 1877 roku. W tym czasie mają tu miejsce objawienia maryjne, jedne z dwunastu zaakceptowanych przez Watykan. Wizjonerkami są dwunastoletnia Barbara Samulowska i rok starsza Justyna Szafryńska. Na prośbę ukazującej się postaci (która zwraca się do nich w gwarze warmińskiej) obie wstępują do zakonu Szarytek. Barbara została w zakonie aż do śmierci, Justyna w wieku trzydziestu trzech lat potajemnie go opuściła, aby rozpocząć nowe życie. Niebawem rozpocznie się proces beatyfikacji Barbary, tymczasem życiorys Justyny pozostaje pełen niedopowiedzeń. I dlatego zdaje się szczególnym wyzwaniem dla ludzi sceny. Jeden z najciekawszych duetów twórczych w polskim teatrze - dramaturżka Jolanta Janiczak i reżyser Wiktor Rubin - zainspirowany tymi wydarzeniami, tworzy sceniczną fantazję dialogującą, która skupia się przede wszystkim na wątku wyobrażonych przez twórców losów Justyny Szafryńskiej.
Podążając za swą bohaterką pytają, czy religia jest źródłem radości czy opresji, o to, jak trudno jest udźwignąć ciężar cudu. Wreszcie za Nowym Testamentem powtarzają zawołanie "Nie lękajcie się", próbując dociec, co w istocie znaczy. Po realizacjach m.in. w Teatrze Powszechnym w Warszawie, Teatrze Polskim w Poznaniu i Teatrze Polskim w Bydgoszczy Janiczak i Rubin pierwszy raz pracują w olsztyńskim Teatrze Jaracza, podejmując historię wciąż ważną dla lokalnej społeczności.