Zabierz dyslektyka do optyka

Z obserwacji prowadzonych przez optyków i optomerystów wynika, że dzieci rozpo-czynające edukację szkolną mają objawy zaburzeń wzroku. Nie zdając sobie spra-wy z istoty problemu walczą z wiatrakami, by pokonać problem dysleksji, a przy-czyna leży zupełnie gdzie indziej.

Co to jest opto-dysleksja?

Są to problemy czasowej wady widzenia, której podłożem jest zaburzenie akomo-dacji oka i obuocznego widzenia. Polega to na tym, że dziecko nie potrafi m.in. widząc dwa zupełnie różne obrazy, stworzyć jednego.

Jakie są objawy?

Przede wszystkim wolne, wymęczone tempo czytania. Dodatkowo dołącza się do tego trudność z utrzymaniem pisma w linijce, przepisywaniem tekstów z tablicy, częste błędy ortograficzne, wolne tempo pisania i trudności w pisaniu ze słuchu oraz wiele innych cech, których nie sposób wyliczyć.

Co jest celem akcji?

Przede wszystkim wywołanie ogólnopolskiej dyskusji na temat opto-dysleksji. Wielu ludziom zagadnienie jest zupełnie obce i nie mówimy tu o przeciętnym Kowalskim, a osobach, które na co dzień mają do czynienia z wychowaniem i kształceniem dzieci. Należy zaangażować wszelkie siły, aby zarówno nauczyciele, pedagodzy, jak i pielęgniarki szkolne byli świadomi tego problemu i wiedzieli, w jaki sposób mają postępować.

Trzeba również zainteresować sprawą środowisko okulistyczne i optomeryczne, aby podnosiło swoje kwalifikacje zawodowe. Obecnie w Polsce jest 80-90 optome-rystów, z czego w Warszawie zaledwie pięciu. Stanowczo za mało, żeby przebadać wszystkie dzieci.

Należy wprowadzić przesiewowe badania wzroku wykrywające zaburzenia wi-dzenia. Według specjalistów wystarczy tylko kilka dodatkowych czynności, aby móc wykryć nieprawidłowości. Prawidłowa diagnoza u okulisty pozwoli na skierowanie dziecka na specjalistyczne ćwiczenia, które po dwóch latach w znacznym stopniu mogą poprawić jakość czytania i pisania dyslektyka. Powinny zostać opracowane sposoby badań i rehabilitacji zaburzeń.

Powinna też zostać uchwalona ustawa regulująca obowiązki i uprawnienia opto-merystów. Obecnie nie ma jasności co do zakresu obowiązków przedstawicieli tego zawodu. Utrudnia to dotarcie osobom z zaburzeniami widzenia do odpowiedniej fa-chowej pomocy.

W jaki sposób należy postępować z dzieckiem posiadającym zaburzenia widze-nia?

Nauczyciel w szkole nie powinien porównywać pracy dziecka z zaburzeniami wzroku z innymi rówieśnikami. Takie dziecko nie może czytać na głos przy całej klasie, gdyż łączy się to z dodatkowym stresem i brakiem chęci współpracy ze stro-ny dziecka.

Rodzice powinni często kontrolować zeszyty, prowadzić wraz z synem lub córką słownik wyrazów trudnych oraz powtarzać ćwiczenia. Nie można traktować ucznia jak kalekiego. Trzeba upewniać go w jego sukcesach. Podkreślanie tego może da-wać doskonałe efekty.

Niewłaściwe korygowanie wad wzroku, brak dobrego, jasnego światła i ograni-czony dostęp do otwartych przestrzeni, to najczęstsze przyczyny zaburzeń akomo-dacyjnych oka. Więc zamiast pozwalać dziecku przesiadywać godzinami przed telewizorem lub ekranem komputera, weźmy je na spacer, aby jego oczy mogły odpocząć.

Agnieszka Pająk-Czech