Obraz Edwarda Dwurnika ozdobił Prostą

Kolejny w Warszawie mural powstał na rogu Prostej i Żelaznej, na ścianie wpisanego do gminnej ewidencji zabytków XIX-wiecznego budynku mieszkalnego Towarzystwa Akcyjnego Fabryk Metalowych Norblin, Bracia Buch i T. Werner. Grafika jest kopią obrazu Edwarda Dwurnika (1943-2018). Fabryka Norblina gotowa. Nowe kino w tym miesiącu
Po prawie trzynastu latach zakończyła się wielka inwestycja na rogu Prostej i Żelaznej. Same prace budowlane trwały 46 miesięcy.

"Tata byłby szczęśliwy"

Prace rozpoczęły się 19 kwietnia w 78. rocznicę urodzin Edwarda Dwurnika, którego całe życie zawodowe związane było z Warszawą. Mural stanowi szczegółowo odwzorowany i dostosowany do rozmiaru ściany obraz "Zakłady Norblina" (2009). Dzieło to jest częścią większej serii "Warszawa", przedstawiającej najciekawsze i najważniejsze dla artysty miejsca w stolicy widziane z lotu ptaka.

- Jestem przekonana, że tata byłby bardzo szczęśliwy widząc tę realizację - mówi Pola Dwurnik, prezes Fundacji Edwarda Dwurnika. - To wspaniałe uhonorowanie i piękna ekspozycja jego twórczości w żywej, miejskiej tkance. Sama treść obrazu stwarza możliwość wielu ciekawych interpretacji, szczególnie w kontekście charakteru, jaki będzie miało to miejsce już po rewitalizacji. Otoczona błękitnym miastem, płynącym swoim nurtem, fabryka jest żywym, ale stałym elementem, przedstawionym w ciepłych barwach. Stanowi swego rodzaju miasto w mieście, punkt odniesienia, który trwa tam, pomimo upływającego czasu.

Realizacją muralu zajęła się grupa Red Sheels. Co ciekawe, do jego wykonania użyto wyłącznie farb fotokatalicznych, które pod wpływem promieni słonecznych częściowo pochłaniają obecne w powietrzu związki szkodliwe dla człowieka.

Odkryli obraz w piwnicy

W sierpniu pisaliśmy o odnalezieniu na Woli obrazu Edwarda Dwurnika wykonanego w 1976 roku w ramach serii "Sławoszyno". Został on znaleziony podczas sprzątania piwnicy Wolskiego Centrum Kultury przy Działdowskiej, wśród przedmiotów przeznaczonych do utylizacji. Nie wymagał nawet identyfikacji, ponieważ był podpisany z obu stron ręką artysty. Później okazało się, że obrazu od dawna poszukuje córka malarza.

Według dostępnych rejestrów dzieło znajdowało się w zbiorach zlikwidowanej instytucji kultury. Nie wiadomo nawet, w jakich okolicznościach trafiło do WCK i jak długo leżało w magazynach. Teraz dyrektor Krzysztof Mikołajewski planuje porozumieć się z innymi instytucjami dysponującymi obrazami z serii "Sławoszyno" i zaprezentować je na wspólnej wystawie.

(dg)