Legionowski rynek

Mowa o ulicy Piłsudskiego od stacji PKP do skrzyżowania z ulicą Sienkiewicza, która jednocześnie wyznaczała północnowschodnią pierzeję rynku.

Legionowski rynek został wytyczony w 1926 r. w sosnowym lesie należącym do dóbr hrabiego Maurycego Potockiego z Jabłonny. Był centralnym miejscem ówczes-nej Osady Parcelacyjnej Jabłonna-Legionowo I. Na zdjęciu po lewej stronie widać ostatnie nie wycięte jeszcze sosny. Tuż przed nimi stanęła solidna kamienica, wzniesiona w 1930 r. przez Jerzego Petersburskiego. Słynny kompozytor wynajmo-wał ją gminie Legionowo, która prowadziła tu najpierw Szkołę Handlową, a od 1938 r. Gminne Koedukacyjne Gimnazjum Kupieckie. Po II wojnie światowej młodzież kształciła się tu w Liceum Ogólnokształcącym.

Na pierwszym planie uwagę zwracają "drewniane kamienice" przy ul. Sienkie-wicza - piętrowe domy rodzin Wrona i Szczotka. Było to tradycyjne miejsce za-kupów. Przez szereg lat na parterze działał tu sklep spożywczy Karczmarzewskich, wędliniarski Jakimiaka, tytoniowy i galanteryjny. Przed nimi znajdował się postój dorożek - ówczesnej legionowskiej taxi. Budynki te istniały jeszcze do niedawna. Główna ulica w mieście nosiła początkowo nazwę Królewskiej, a następnie Józefa Piłsudskiego. Była miejscem defilad i zgromadzeń. Z okazji świąt narodowych do-my wzdłuż niej mieszkańcy dekorowali flagami i zielenią.

Fotografia upamiętnia defiladę oddziałów wojskowych - prawdopodobnie w 1933 r. z okazji święta 3 Maja. Udział w niej wzięli żołnierze z ówczesnych legio-nowskich jednostek: 1. Dywizjonu Pociągów Pancernych, 2. Batalionu Mostów Kole-jowych i 2. Batalionu Balonowego. O obecności baloniarzy w mieście przypominał ogromny hangar, stojący na poligonie wojskowym (dziś osiedle Piaski). Był tak du-ży, że widać było go z centrum Legionowa. Na fotografii jest to ostatni budynek po prawej.

Jacek Szczepański