Naftowa Wenus

Czerwcowy poranek, nie ma korków. Z drugiej strony, jakie mogą być korki w dzień powszedni przy wyjeździe z miasta. Jadę sto dwadzieścia lewym pasem i mam nadzieję znaleźć się na daczy już za jakieś dziesięć minut. Szosa wije się pośród wsi i wioseczek tonących w różowawo-złocistym świetle. Mama pilnie mnie wezwała, żebym odwiózł ją do miasta na USG. Wszystkie jej sprawy mają status pilnych. Bez paniki i zamętu nie zrobi niczego. A tu jeszcze wahadełko podpowiedziało. Wahadełko - ciężarek na nitce, który odpowiada na każde pytanie. Wahadełka mama się radzi w każdej, nawet najdrobniejszej, sprawie. Kręci się to draństwo zgodnie z ruchem wskazówek zegara - więc ,,tak", w odwrotną stronę - ,,nie". Teraz ,,powiedziało", że trzeba pilnie zrobić USG. PILNIE! Że może to rak. Co za brednie...

Przejeżdżam obok rynku, gdzie można kupić sadzonki roślin ogrodowych. Pośród jabłonek z korzeniami zawiniętymi w workowatą tkaninę buszują miesięczne szczenięta. Ich kudłata mama odpoczywa obok, wystawiwszy na słońce bok.

Wkrótce wyjeżdżam... Siądę w miękkim fotelu biznes klasy i polecę... Trafiło mi się znakomite zlecenie - wystrój wnętrza willi bogatych Rosjan w Miami. Lecę za dwa tygodnie. W paszporcie już mam wizę USA, bilety kupione. Już jestem podekscytowany życiem w rozkosznym kurorcie i nienerwową, zajmującą pracą.

Mój garbus już jedzie przez zarośnięte ulice pośród starych dacz. Nasz sztachetowy płot, łuszczący się warstwami starej farby, przypomina zalane towarzystwo: jeden słup słania się na prawo, drugi na lewo, a trzeci - wypchnięty z ziemi którejś tam zimy - pnie się do góry.

Wychodzę z samochodu. Do bramy spieszy rozradowany Wania. Całkiem jak niedźwiadek na wybiegu, zdziwiony, że pracownik zoo przyniósł jedzenie.

- Cześć! Cześć!

- Cześć, pomożesz otworzyć?

Wania próbuje odciągnąć jedno skrzydło bramy, które osiadło i wczepiło się w ziemię.

- Trzeba to podnieść, Wania.

Stękając, otwieramy garbusowi drogę.

- Mogę się z tobą przejechać? - pyta Wania, ogarnięty pragnieniem wślizgnięcia się do samochodu.

- Dawaj.

Sadowi się na sąsiednim fotelu i zaczyna pod nim grzebać, szukając dźwigni. Siedzenie jest za bardzo odsunięte - Ola ma długie nogi. Ruszam z miejsca.

- Zaczekaj, jeszcze nie zapiąłem pasów! - krzyczy Wania.

- Ależ tu jest dwa metry jazdy!

- Stój! Niezapięci płacą mandat! Trzeba się zatrzymać, pomóc Wani znaleźć zapięcie do pasa i przysunąć fotel, żeby miał wygodnie. Teraz Wania jest zadowolony.