Hummusbar przy Żelaznej - kuchnia z Izraela

Państwo Ilan w Warszawie zamieszkali dwa lata temu. Pani Dafna jako dyrektor szkoły wielokrotnie przyjeżdżała do Polski z uczniami pokazując im miejsca związane z holocaustem. Podczas tych pobytów nawiązała wiele znajomości. Po pewnym czasie okazało się, że podoba się im tu bardziej niż w Izraelu. Teraz akurat nie ma ich w Polsce. W tym czasie interesu dogląda Adi Mossenson, córka państwa Ilan. Personel jest polski, a ona nie mówi w ogóle w naszym języku. Wszyscy pracownicy znają biegle angielski, więc z porozumiewaniem się nie ma kłopotów. Lokal działa od marca i już zdążył dorobić się stałych klientów. Niektórzy przychodzą po trzy-cztery razy w tygodniu.

- Przyjeżdżam tu na kilka tygodni. Jestem szefem kuchni. Wskazuję jak powinny wyglądać nasze dania, aby były zgodne z recepturami. Hummus jest podstawą wszystkich naszych potraw. Z tego co wiem, w Warszawie można znaleźć kilka miejsc, gdzie serwuje się hummus, ale tylko u nas jest izraelski. Istnieje spora różnica pomiędzy hummusem naszym a libańskim czy syryjskim. Tak jak jest różnica pomiędzy jedzeniem izraelskim a żydowskim. To drugie jest podobne do kuchni polskiej. Izrael składa się z ludzi, którzy przybyli do nas z wielu krajów. Dlatego i na kuchnię padają rozmaite wpływy - mówi Adi. Kuchnia izraelska zaczęła się rozwijać nieco ponad 20 lat temu, kiedy za rządów Michaiła Gorbaczowa pozwolono wyjeżdżać z ZSRR tym Żydom, którzy mieli na to ochotę. I teraz w kuchni izraelskiej daje się zauważyć wpływy rosyjskiej.

- Hummus jest w każdym naszym daniu. Występuje w wielu wariantach. Czasem jako zimna przekąska, czasem jako spożywana z chlebem pita. Głównymi składnikami są zawsze hummus, czyli ciecierzyca, czosnek, pasta sezamowa tahini, często ostry sos schug, oliwa i przyprawy. Stosujemy też sok z cytryny i sodę oczyszczoną - opowiada Adi Mossenson.

"Hummusbar" mieści się w mocno podniszczonej, starej kamienicy przy Żelaznej. Tuż przy ulicy, przechodnie przez szybę z bliska mogą popatrzeć jedzącym w talerze. Jest na co popatrzeć.

mac