Geriatryczna dzielnica?!

	Autor jest wiceprzewodniczą-cym rady dzielnicy Targówek (Lewica i Demokraci).

Z roku na rok rodzi się coraz mniej dzieci, a za to coraz więcej jest osób w podeszłym wieku. Niektórzy z niepokojem zastanawiają się nad przyszłością sys-temu emerytalnego, skoro zmniejszy się też liczba płatników składek ZUS-owskich.

Również w dzielnicy Targówek niektórzy radni (głównie ci bardziej zaawansowani wiekowo) zaczęli ostatnio forsować inicjatywę budowy przychodni geriatrycznej, która miałaby zostać ulokowana na Zaciszu. Mimo że pomysł jest "medialny" i wydaje się na pierwszy rzut oka uzasadniony, to może do-prowadzić do wydania publicznych pieniędzy na działalność, z której większość starszych osób nie będzie zadowolona. Po pierwsze nikt do tej pory nie pofatygował się, aby zweryfikować dane statystycz-ne na temat liczby osób w wieku emerytalnym w naszej dzielnicy. Otóż okazuje się, że jesteśmy jedną z młodszych dzielnic na tle Warszawy. Według danych statystycznych zamieszczonych na warszawskiej stronie Biuletynu Informacji Publicznej (stan na 2004 r.) mamy zaledwie 16,75% ludności w wieku poprodukcyjnym. Mniej emerytów jest tylko na Bemowie, Ursynowie i w Wesołej zaś w Wilanowie jest procentowo podobna sytuacja.

Oczywiście z samego faktu małej liczby emerytów jeszcze nie wynika to, że należałoby bezwzględnie zaniechać budowy przychodni. Ale dlaczego akurat na Za-ciszu? Nie można przecież forsować lokalizacji takiego obiektu tylko dlatego, że jakiś "ważny" radny tam mieszka i tyle. Po pierwsze trzeba ustalić, czy przypad-kiem nie mamy proporcjonalnie więcej emerytów np. na Bródnie. Po drugie, wielu emerytów nie posiada własnego samochodu, a to jest bardzo ważne kryterium dos-tępu do przychodni. Należy zatem zbadać średnią zasobność i możliwości komuni-kacyjne emerytów mieszkających na Zaciszu w porównaniu z emerytami z innych naszych osiedli. Wtedy dopiero będziemy mogli odpowiedzialnie projektować przy-chodnię, dopasowując ją do sytuacji większości znajdującej się w najtrudniejszym położeniu ekonomicznym i komunikacyjnym.

Zmuszony jestem poruszyć także kwestię najbardziej wątpliwą, co może być tzw. kubłem zimnej wody. Otóż w naszym kraju mamy zbyt mało specjalistów w zakresie geriatrii. Świadczy o tym oficjalne stanowisko kolegium lekarzy specja-listów geriatrii w Polsce: "[...] Nie uwzględnia się odrębności geriatrii w programach opieki zdrowotnej, nie ma programów prewencji dedykowanej osobom starszym, a liczba aktywnych geriatrów w Polsce jest zbyt mała (poniżej 100 czynnych zawo-dowo geriatrów, a istnieją województwa, w których brak lekarzy tej specjalności[...]". Jak wygląda zatem sytuacja w Warszawie?! W całym mieście mamy prawdo-podobnie zaledwie czterech lub pięciu lekarzy tej specjalności. Pracują gdzie-niegdzie na pół lub jedną czwartą etatu. Jeżeli dzielnica Targówek będzie miała "szczęście", to może jakiś geriatra zechce przyjechać na kilka godzin tygodniowo. Czy warto zatem uruchamiać całą, odrębną przychodnię "specjalistyczną", skoro możliwość obsługi starszych osób będzie tak mocno ograniczona? Niektórym (w szczególności demagogicznie usposobionym radnym) być może wystarczy, że przy-chodnia będzie miała tylko szyld z napisem "geriatryczna". Natomiast w środku, nie domyślających się niczego pacjentów, będą obsługiwać zwyczajni interniści, tacy jak wszędzie. Wierzę, że w tej kadencji władze samorządowe nie zechcą uprawiać działań fikcyjnych i prowizorycznych, skierowanych "pod publiczkę", ale wreszcie zobaczymy coś, co ma sens i dobrą jakość.

Sebastian Kozłowski