Tunel nie służył do transportu poczty, tylko właśnie prasy, której wtedy drukowano tam ogromne ilości - słyszałem o nim już dawno temu od osoby, która pracowała w DSP w latach 70-ch i 80-ch. Nie był on bynajmniej żadną tajemnicą - wszyscy pracownicy DSP i Ruchu o nim wiedzieli.

Był to tunel do transportu prasy drukowanej w dawnym Domu Słowa Polskiego. Wózki z drukowanymi tam gazetami jechały tunelem pod ulicą do nieistniejącego już budynku zajmowanego przez RSW Książka-Prasa-Ruch (kiedy zlikwidowano RSW budynek przejął IPN, potem budynek zburzono i wybudowano tam nowy wieżowiec). Kiedy budynek był jeszcze we władaniu RSW, to w dolnej jego części mieściła się rozdzielnia prasy, w której przywożone na wózkach z DSP gazety dzielono (przydzielano) na województwa i do terenowych placowek (ekspozytur) RSW, z reguły już powiatowych. W powiatowych ekspozyturach przywiezione z Warszawy gazety dzielono i dostarczano do lokalnych kiosków Ruchu. Przy budynku RSW od strony ul. Wroniej był spory plac spedycyny dla ciężarówek, którymi rozdzielone w sortowni gazety wieziono do terenowych ekspozytur. Część gazet wieziono stąd na dworzec, bo w niektóre rejony Polski, dokąd można było szybko gazety dowieźc koleją, korzystano i z tego transportu, do czego służyły kursujące wówczas kolejowe wagony pocztowo-bagażowe. To tyle, jeśli chodzi o wykorzystanie tajemniczego ponoć tunelu.
Wejścia do niego nie pilnowali funkcjonariusze sił specjalnych, a zwykli strażnicy ze straży przemysłowej DSP. Miałem okazję nim przejść w lutym 1982 r.

Rozumiem, że jako schron się nie przyda

Jak łatwo nam przychodzi niszczenie wszystkiego co kiedyś powstało. Żeby nie mieć problemu to trzeba go zalać betonem. A nie lepiej trochę poszerzyć horyzonty i go wyremontować, a w razie czego posłużył by jako schron podziemny. Niszczymy wszystko, co mogłoby w przyszłości uratować ludzkie życie