Szkoła nie daje sobie rady z siedmiolatkiem

a gdzie rodzice tego dziecka? dlaczego nie reagują? nie powinni przenieść go do tzw. szkoły specjalnej? Oto efekt chowania bezstresowego, rodzice na wszystko mu pozwalali a teraz w szkole pokazuje na co go stac i oczywiście nie ma dla niego żadnych barier bo nigdy nie było bo go tak rodzice wychowali... Dyrekcja tez jakaś ślamazarna skoro tyle czasu nie rozwiązuje tego problemu...

Bo rodzice to kosmici i to ewidentnie ich wina.
W innych szkołach też są takie jednostki.

może to nie jest tylko wina bezsrtesowego wychowania... Są różne jednostki chorobowe dające takie objawy. Nie zmienia to jednak faktu, że dziecko powinno mieć wdrożony program terapeutyczny, a rodzice powinni być w stałym kontakcie ze szkołą i poradnią psychologiczną. Rodzice kolegi syna też przez wiele lat nie dopuszczali do siebie myśli o jego chorobie, wszystkie uwagi ucinali stwierdzeniem, że wszyscy się czepiają. Teraz jest już mały problem, bo chłopak ma szesnaście lat, a terapię rozpoczęto zaledwie rok temu...

A w zeszlym roku byl taki chlopiec w szkole podstawowej nr 154 przy Lesnej Polanki ktory wyrywal drzwi z futryn i to nie raz, kopal, plul i wyzywal personel i dzieci. I mamusia go zabrala po roku ze szkoly. A przez ten rok niewiele zrobil dyrektor, zeby powstrzymać to dziecko, oczywiscie poza wezwaniem strazy miejskiej...

Poradnia psychologiczna nic nie pomoże jak rodzice nie chcą.

Szkoła i nauczyciele niewiele mogą zrobić w obecnych czasach, bo przepisy im na wiele nie pozwalają. Jak rodzice są beznadziejni i nie współpracują ze szkoła, to tak się właśnie dzieje. Rodzice zwalają winę na szkole, a szkoła niewiele może bez zgody i współpracy rodziców. Ileż jest takich zaburzonych dzieci i rodzice nie chcą diagnozować, bo się boja, wstydzą, nie maja na to czasu pytam???? Albo zdiagnozują i nie pokażą szkole diagnozy - w obecnych czasach i przepisach nie musza jej pokazywać! To chore przepisy stworzyły piekło w niektórych klasach.

Zapraszam na lokalną społeczną- sąsiedzką grupę dyskusyjną na Faceboku : Białołęka i Tarchomin

#Tribute, zostań dyrektorem i pokaż jak to się robi :)

Podobno ten chłopiec jest teraz w 257 - i tam wcale nieźle sobie radzą... Widać - "chcieć - to móc".

Niestety, to bardzo częste przypadki w białołęckich podstawówkach. ADHD zmiksowane z brakiem właściwej kurateli rodziców oraz statutami szkół powodują, że dzieci normalne i dobrze wychowane stają się ofiarami tego rodzaju opisywanych zachowań. Sądy i Rady Pedagogiczne , dając szansę takiemu nadpobudliwcowi- skazują tym samym resztę dzieciaków na horror egzystencjalny. Bogatsi przenoszą swe pociechy do szkół prywatnych, a biedniejsi ograniczają się do zebrań, listów i doniesień. Nadpobudliwiec szaleje, a reszta cierpi... Ponoć w imię poprawności społecznej....

Dyrekcja Szkoły czeka aż wydarzy się jakieś nieszczęście i "michał" trafi w końcu celnie w oko, a nie 5mm obok albo zrzuci kogoś ze schodów. Dopiero wtedy znajdą się pewnie podstawy, aby uruchomić stosowne procedury. W klasie oprócz wychowawcy zatrudniono dodatkowo asystenta-ochroniarza, który nie odstępuje chłopaka na krok; ale to jest klasa ogólna, a nie integracyjna, sytuacja nie jest normalna! W ramach terapii "Michał" może się swobodnie poruszać po klasie podczas zajęć, podczas gdy inne dzieci muszą siedzieć w ławkach. W normalnej klasie o profilu ogólnym każde dziecko ma obowiązek siedzieć w ławce, a nie "chodzić" po klasie, rozpraszając przy tym inne dzieci i nauczyciela. W tej szkole jednak Dyrekcja podeszła bardzo ambitnie do tematu i w imię wątpliwej resocjalizacji jednego dzieciaka, poświęca pozostałe dzieci, dla których patologiczne zachowania w tej klasie stanowią już normę. Rodzicom poszkodowanych dzieci zaleca zgłoszenie się na policję, a ta znowu zaleca rodzicom zgłoszenie sprawy od razu do sądu rodzinnego. Każdy umywa ręce, a rodzice mają 2 wyjścia: albo przenieść swoje dziecko do szkoły prywatnej (mało kogo stać na to) albo modlić się codziennie, oddając dziecko do szkoły, aby nie stało się dziś ofiarą "michała".. Tak wygląda właśnie obecnie sytuacja w polskiej podstawówce, czy to są odpowiednie warunki, aby w takich szkołach uczyły się już 6 latki...!?

Szkoła niewiele może zrobić z takim problemem gdy rodzice dziecka nie współpracują. W innej szkole na Białołęce jest dziecko z zespołem chorobowym utrudniającym dziecku normalne funkcjonowanie a rodzice ukrywali ten fakt przez pierwszy rok nauki. Obecnie dziecko utrudnia naukę pozostałym uczniom w tej klasie i szkoła nie może nic z tym zrobić, mimo, że to szkoła integracyjna, bo bez decyzji rodziców nic nie da się zmienić.

W szkole przy ulicy Strumykowej i Topolowej należy zatrudnić mądrych ludzi , wykształconych i doświadczonych, a nie kolesi.
Nie ma złych dzieci - są tylko źli i leniwi dorośli (nauczyciele), którzy liczą tylko 18 godz. tygodniowo i do domu.
NIKT NIE BEDZIE SIĘ TROSZCZYŁ O WASZE DZIECI W TEJ SZKOLE.

W szkole przy ulicy Strumykowej i Topolowej należy zatrudnić mądrych ludzi , wykształconych i doświadczonych, a nie kolesi.
Nie ma złych dzieci - są tylko źli i leniwi dorośli (nauczyciele), którzy liczą tylko 18 godz. tygodniowo i do domu.
NIKT NIE BEDZIE SIĘ TROSZCZYŁ O WASZE DZIECI W TEJ SZKOLE.

Jak dla mnie to nie ma wychowania bezstresowego. To można conajwyżej hodowaniem określić. Dziecko musi mieć określone reguły i zasady, których niestety, ale musi przestrzegać.

Taki problem istnieje w wielu szkołach. Nie jest tak, że rodzice sie nie interesują, ale tak, że nauczyciele zawsze maja Koła Ofiarnego- jeśli dziecko tak a nie w inny sposób zachowuje się to oznacza, ze os manifestuje- daje przekaz "hello, jestem zwróćcie na mnie uwagę, POMÓŻCIE MI". Nie ma to związku z wychowanie, a z określoną liczbą bodźców jakie dziecko doznaje w środowisko szkolnym, w którym chłonie zachowania demoralizujące od innych, z którymi sobie nie radzi, a z tym nie radzą sobie rzekomo wykształceni wyspecjalizowani pedagodzy. Niestety dziś nauczyciele chcą mieć dzieci wygodne co by tylko oddychały w klasie, aby oni mogli zrealizować ustawowy program. Jestem przerażona reakcja tych rodziców, a gdzie empatia- zastanowienie się - jak bym się czuła, gdyby to moje dziecko nie dawało rady z emocjami szkoły, jak i nad tym jak temu DZIECKU POMÓC, ZAMIAST DĄŻENIA DO POZBYCIA SIĘ GO. Pewnie pozbyć się problemu niech inni go maja, a przecież dziecko to człowiek, który odpowiednio poprowadzony przez dorosłych poradzi sobie, a linczowany, naznaczony upada na dnie. Czy na takim pokoleniu nam zależy? Czy rodzice pozostałych dzieci rozumieją jak wychowują swoje własne - przekazują wzorce deptania innych, czy o to im chodzi?. Nie dają wzorców niesienia pomocy innym- w tym przypadku swojemu koledze. Jeśli rodzice tych są anty to nie wierze, że nie nastawiają przeciw "Michałowi" swoich dzieci, które mu zapewne dokuczają , naśmiewają się z niego etc. Dzieciak pogłębia swój deficyt i nakręca się błędne koło, które sprowadza "Michała" do sytuacji "chomika w karuzeli" z której nie może wyjść. Nie może?, bo boi ie kolejnej porażki, bo nie wierzy, ze jest lubiany, bo nie ma motywacji by robić lepiej niż tkwić w tym samym. Jestem przerażona nienawiścią ludzka do bezbronnego dziecka!