"Proces" Kafki w Białołęckim Zagłębiu Teatralnym
22 kwietnia 2015
źródło: Aneta Muczyń
Zbliża się kolejna premiera teatralna w Białołęckim Ośrodku Kultury. "Proces" Franza Kafki wystawi 9 maja Teatr Działań Twórczych. O spektaklu rozmawialiśmy z reżyserką Anetą Muczyń.
- "Proces" Kafki to chyba najpopularniejszy utwór tego autora, który śmiało można zaliczyć do kanonu znanego na całym świecie. Jak chce Pani "ugryźć" ten utwór i jego trudną tematykę? Jaka będzie metoda na "Proces"?
- W inscenizacji stawiamy na prostotę, umowność, ale i wizyjność przekazu. Niestandardowo potraktujemy też przestrzeń. W warstwie wymowy dramatu, skupimy się na walce jednostki z wyabstrahowaną siłą, niszczącym ją systemem. Chciałabym, żeby nasz "Proces" miał klimat godny Kafki, zabarwiony lekką nutą surrealizmu, metafizyki, refleksji i tajemnicy. Erich Fromm, jeden z największych filozofów i psychologów XX wieku, nazwał Proces "najdoskonalszym snem w literaturze", z czym trudno się nie zgodzić. Chciałabym, aby stylistyka spektaklu przypominała trochę koszmar senny, trochę egzystencjalną baśń. W tym celu w spektaklu wykorzystamy projekcje. Mam nadzieję, że uda się zaproponować widzom przeniesienie się na moment w inny wymiar.
- Dlaczego nadal sięgamy do tego utworu? Po prostu ze względu na obecność w kanonie utworów wielkich i ważnych, czy ze względu na, o zgrozo... aktualność?
- Literatura tej klasy nigdy się nie zestarzeje. "Proces", jako parabola ludzkiego losu, to jeden z najbardziej zagadkowych i wieloznacznych utworów, jaki powstał w dziejach literatury. Bez względu na wielość tropów interpretacyjnych, bezradność człowieka i jego samotność, to tematy ponadczasowe. Poczucie osaczenia, nieuchronności swego losu, poczucie walki z wiatrakami - to tematy wpisane w kondycję i egzystencję ludzką.
- To duże wyzwanie dla reżysera. Jakie trudności inscenizacyjne stawia przed sobą taki utwór?
- To wyzwanie zarówno dla mnie, jak i dla aktorów. Do tej pory pracowaliśmy na utworach pisanych na scenę, prostszych, "samonapędzających się". Tu materiał jest znacznie trudniejszy - wyrwane z kontekstu dialogi trzeba przeszczepić na scenę. Wymaga to pomysłów, wyczucia, ciągłych weryfikacji, czasami błądzenia po omacku. Aktorzy są młodymi ludźmi, a przypisane im postaci, nie przypominają osób z ich świata. Dialogi nie są łatwe, akcja nie jest wartka, trzeba się "transformować", kreować postać. Wszystko to wymaga wyrafinowanego aktorstwa, co przekłada się na dłuższy proces pracy. Niezależnie jednak od trudności, warto zanurzyć się w tym świecie, spróbować wejść w głowę tak osobliwego artysty, jakim był Franz Kafka.
- Premierę przygotowuje Pani z jednym z zespołów Białołęckiego Zagłębia Teatralnego - Teatrem Działań Twórczych. Jest to chyba jeden z najmłodszych teatrów BZT - najmłodszych wiekiem, ale nie do końca stażem?
- Premiera "Procesu" jest częścią obchodów 10-lecia grupy. To zespół z krwi i kości studencki, aktualnie nastawiony na twórcze poszukiwania, odnoszący się do najlepszych tradycji teatru studenckiego w Polsce. Przeszli przemianę z nieopierzonych nastolatków w świadomych i ambitnych młodych ludzi, myślących krytycznie i próbujących zrozumieć otaczający ich świat. Zasłużyli sobie na ten "Proces".
Rozm. mj
"Proces", Teatr Działań Twórczych, Białołęki Ośrodek Kultury, ul. van Gogha 1, reż. Aneta Muczyń, premiera 9 maja, godz. 18:00, kolejny spektakl 10 maja, godz. 18:00. Bilety od 8 zł, rezerwacje: sekretariat@bok.waw.pl.
