Nowa ustawa zdrowotna

Leczyć będziemy się w przychodniach, gabinetach i szpitalach, które mają podpi-saną umowę z Narodowym Funduszem Zdrowia. Powinno być na nich umieszczone logo NFZ. <&ramka_start( 180, 1 )> Uwaga! <&ramka_stop()> Za świadczenia zdrowotne, które przysługują wszystkim obywatelom Polski, płaci Narodowy Fundusz Zdrowia, bądź budżet państwa, bądź sam chory. NFZ pokrywa koszty leczenia osób ubezpie-czonych, za które odprowadzane są składki na ubezpieczenie zdrowotne, które same opłacają składkę, za osoby objęte ubezpie-czeniem dobrowolnym, za osoby na stażu adaptacyjnym, na kursach języka polskiego oraz kursach przygotowawczych do podję-cia nauki w języku polskim, o których mowa w przepisach o szkolnictwie wyższym oraz za członków rodzin osób objętych ubezpieczeniem powszechnym.

Budżet państwa pokrywa koszty leczenia osób innych niż ubezpieczone. Natomiast sami za siebie płacimy, chcąc uzyskać orzeczenie potrzebne do otrzymania prawa jazdy, inne zaświadczenia lekarskie wydawane na nasze życzenie (wyjątek stanowią zaświadczenia potrzebne, by uzyskać zasiłek pielęgnacyjny albo świadczenie z pomocy społecznej) oraz m.in. za operacje zmiany płci, autoszczepionki, akupresurę (wszystkie płatne procedury zawiera wykaz stanowiący załącznik do ustawy).

Potrzebne dokumenty

Kiedy wybieramy się do lekarza, musimy mieć ze sobą dokument potwierdzający opłacanie składek (odcinek emerytury lub renty, legitymację studencką lub uczniowską, albo potwierdzenie przelewu składek - dotyczy to osób pracujących na własny rachunek oraz ubezpieczających się dobrowolnie, emerytów i rencistów). W wyjątkowych sytuacjach (nagłe przypadki) dokument można przedstawić w ciągu 30 dni od dnia udzielenia pomocy, jeśli chory nadal przebywa w szpitalu, lub w ciągu siedmiu dni od dnia, w którym udzielono pomocy.

W przyszłości dokumentem potwierdzającym prawo do świadczenia zdrowo-tnego będzie Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego.

Bez nowych zapisów

Wejście nowej ustawy nie oznacza na szczęście, że od nowa trzeba będzie się zapisywać do lekarza, pielęgniarki i położnej podstawowej opieki zdrowotnej. Tu wszystko pozostaje bez zmian, także to, że lekarza, pielęgniarkę i położną POZ można bezpłatnie zmienić dwa razy w roku.

Ambulatoryjne świadczenia specjalistyczne będą udzielane na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego. Każdy pacjent ma prawo wybrać specjalistę spośród wszystkich, którzy mają podpisaną umowę z NFZ.

Skierowanie nie jest potrzebne, jeśli chcemy się wybrać do ginekologa i położnika, dentysty, dermatologa, wenerologa, onkologa, okulisty i psychiatry.

Skierowania nie muszą mieć także osoby chore na gruźlicę, zakażone wirusem HIV, inwalidzi wojenni i osoby represjonowane, osoby uzależnione od alkoholu, środków odurzających i substancji psychotropowych (w zakresie lecznictwa odwy-kowego). Skierowanie potrzebne jest do szpitala. Wydają je lekarze podstawowej opieki zdrowotnej lub lekarze specjaliści (nie jest wymagane w nagłych wypad-kach).

W kolejce na operację

Ustawa wprowadza zasadę, zgodnie z którą na zabiegi, operacje i inne świadczenia, gdzie jest więcej chętnych niż miejsc, pacjenci czekać będą według kolejności zgłoszenia. Lista oczekujących ma być prowadzona z uwzględnieniem przejrzystych zasad. Pacjenci otrzymywać będą informację na piśmie o terminie udzielenia świadczenia wraz z uzasadnieniem. W przypadku, gdy stan pacjenta wymagać będzie wcześniejszego zabiegu, zgłosi on to, a szpital skoryguje termin.

Jedno skierowanie pozwala wpisać się na jedną listę oczekujących u jednego świadczeniodawcy. Lista jest integralną częścią dokumentacji medycznej.

Informacje o listach, liczbie osób i średnim czasie oczekiwania dostępne są na stronach internetowych oddziałów wojewódzkich Funduszu.

Co z lekami?

Zasady zaopatrzenia i refundacji leków pozostają bez zmian. Podstawę otrzymania refundowanych leków i wyrobów medycznych stanowi recepta wystawiona przez lekarza lub felczera. Za leki refundowane z listy leków podstawowych zapłacimy ryczałt w wysokości 3,20 zł, a za te z listy uzupełniającej - 30 lub 50 procent ceny leku. W obu przypadkach obowiązuje limit ceny leku. Wśród leków zawierających tę samą substancję czynną jest lek najtańszy i właśnie ten pacjent otrzyma bez dodatkowych dopłat. Do pozostałych leków z grupy trzeba będzie dopłacić w 100 procentach różnicę między ceną leku a limitem.

Nowością w ustawie jest to, że prawo do bezpłatnych leków mają inwalidzi wojenni lub ich małżonkowie pozostający na ich wyłącznym utrzymaniu oraz wdowy lub wdowcy po poległym żołnierzu lub zmarłym inwalidzie wojennym uprawnionym do renty rodzinnej, a także osoby represjonowane (dotyczy to leków z symbolem Rp dopuszczonych do obrotu i jednocześnie wpisanych do Rejestru Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu w Polsce). Lekarz, wystawiając receptę dla inwalidy wojennego, inwalidy wojskowego, osoby represjonowanej, będzie zobowiązany do wpisania na recepcie (pod danymi pacjenta) także jego numeru PESEL.

Zmiany dotyczą także leków, które bezpłatnie (do wysokości limitu) otrzyma Zasłużony Honorowy Dawca Krwi.

Recepty nadal będą ważne 30 dni, z wyjątkiem recept na antybiotyki i wystawionych w ramach pomocy doraźnej (7 dni) oraz recept na preparaty immunologiczne i leki sprowadzane z zagranicy dla indywidualnych użytkowników (60 dni).

km