Nie bój się rachmistrza

Wiele osób obawia się, że będą dociekać, ile zarabiamy. Nic z tych rzeczy. Ważne jest jedynie, czy pracujemy w sektorze prywatnym, publicznym, czy też prowadzimy własną działalność. Oddzielna rubryka dotyczy wykształcenia. Kilka pytań związanych jest z warunkami mieszkaniowymi. Mieszkam w kawalerce, więc na pytanie ile łącznie pokoi mam do dyspozycji odpowiedziałem od razu i bez zająknięcia. Przyznałem się także, że posiadam gaz, centralne ogrzewanie oraz bieżącą wodę. Te pytania o charakterze bytowym mogą dziwić, ale tylko w Warszawie, czy innych dużych miastach. Nie wszędzie dostęp do gazu, wody itp. jest taki oczywisty.

Ciekawie odnotowuje się własność mieszkania. Za pełnego właściciela uważa się jedynie osobę, która ma mieszkanie zapisane hipotecznie. Mało kto jednak wyodrębnia lokal mieszkając w bloku. Jest to przecież spory koszt, a nie wszystkim aż taki poziom własności jest potrzebny. Co innego własny dom.

Ważne jest zameldowanie. Najlepiej jak w spisie uczestniczą wszystkie osoby posiadające stałe zameldowanie w danym mieszkaniu. U mnie na przykład zameldowana jest siostra, ale nie przebywa. Niedługo zasiedli własne mieszkanie, ale jeszcze nie może się w nim zameldować. Póki co mam więc ją "na stanie" i dlatego spisywała się wraz ze mną. Rachmistrz pyta także o osoby zameldowane czasowo. Nikogo takiego u mnie nie było, a przynajmniej nie kojarzę takiego faktu.

Kilka pytań jest tak skonstruowanych, że czasem trudno wybrać tylko jedną odpowiedź. Należałoby zakreślić np. dwie. Tak jednak nie wolno. Trzeba koniecznie wybrać jeden wariant i o tym decyduje oczywiście osoba spisywana. Zdziwiłem się, gdy zapytano, czy w domu posługuję się jeszcze innym językiem niż polski. To pytanie ma jednak znaczenie w kontekście np. małżeństw mieszanych.

Przez cały czas trwania rozmowy z rachmistrzem panowała bardzo sympatyczna atmosfera. Siedzieliśmy sobie przy herbatce, co i innym polecam. Żadne z pytań nie przekraczało, w moim mniemaniu, bariery intymności. Nie odnosiłem wrażenia, że pyta się o jakieś tajemnice. Raczej były to sprawy bardzo oczywiste. Nie było też żadnego pytania, na które nie znałbym odpowiedzi. Przyznać natomiast muszę, że niektóre z pytań są sformułowane językiem nazbyt sztywnym, urzędowym. Wtedy właśnie bardzo przydaje się osoba rachmistrza, by rozwiać wątpliwości. Dlatego odradzam "samospis". Zachęcam do rozmowy z rachmistrzem. Jest naprawdę przyjemna i pouczająca.

Gerard Cisowski