Tajemnica Edwina Drooda

I. Świt

II. Dziekan, a także kapituła katedry

III. Dom Zakonnic

IV. Pan Sapsea

V. Pan Durdles i jego nowy przyjaciel

VI. Filantropia w Zaułku Kanonika Mniejszego

VII. Trochę zwierzeń

VIII. Ostre starcie

IX. Ptaszki w krzakach

X. Łagodzenie sytuacji

XI. Obraz i pierścień

XII. Noc z Durdlesem

XIII. Ich najlepsze intencje

XIV. Kiedy ci trzej znowu się spotkają?

XV. Oskarżony

XVI. Oddany

XVII. Filantropia, zawodowo i po amatorsku

XVIII. Nowy mieszkaniec Cloisterham

XIX. Cień na tarczy zegara słonecznego

XX. Pośpieszna ucieczka

XXI. Rozpoznanie

XXII. Zaczynają się przykrości

XXIII. Znowu świt

Uzupełnienie

Notatki Dickensa i plany odcinków powieści

Dodatek A

Uwagi do Tajemnicy Edwina Drooda (według Charlesa Wiliamsa)

Dodatek B

Uwagi na temat powieści (Hipotezy według Sidneya Castela Robertsa)

Dodatek C

G. K. Chesterton dopisuje zakończenie

Charles Dickens

- O co tu chodzi? - ponaglił jeszcze raz Jasper.

Pan Grewgious rozwierał i zaciskał dłonie, grzejąc je przy ogniu. Spoglądał z uporem w bok i nie przerywając tych ruchów, a także nie zmieniając spojrzenia, odpowiedział:

- Ta młoda para, zaginiony młodzieniec i panna Róża, moja pod­opieczna, chociaż od tak dawna narzeczeni i tak długo znajdujący się w tym związku, a teraz oboje tak bliscy ślubu...

Pan Grewgious ujrzał wpatrującą się weń z fotela pobladłą twarz, drżące białe wargi i dwoje zabłoconych rąk kurczowo trzymają­cych poręcze. Gdyby nie te ręce, pomyślałby, że nigdy przedtem nie widział tej twarzy. - ...Ta młoda para stopniowo doszła do wniosku (wydaje się, że oboje mniej więcej jednocześnie), że będzie dla nich lepiej i że będą szczęśliwsi, zarówno teraz jak i w przyszłości, jeżeli pozostaną jedynie serdecznymi przyjaciółmi albo raczej będą się wzajemnie uważać za brata i siostrę, a nie za męża żonę.

Pan Grewgious ujrzał w fotelu twarz koloru ołowiu, twarz na której w przerażający sposób zaczęły występować jakby stalowe krople lub pęcherzyki.

- Ta młoda para powzięła w końcu rozsądne postanowienie po­dzielenia się ze sobą tym odkryciem w sposób szczery, rzeczowy i serdeczny. I właśnie w tym celu się spotkali. Po odbyciu niewinnej i szlachetnej rozmowy zdecydowali, by na zawsze zerwać dotych­czasowy związek.

Pan Grewgious ujrzał, jak upiorna postać zrywa się z fotela z otwartymi ustami i unosi rozpostarte ręce ku głowie.

- Jedno z nich, pański siostrzeniec, obawiając się, że z racji swego przywiązania dozna pan gorzkiego rozczarowania z powodu tak całkowitej zmiany jego życiowych planów, zabronił zdradzać panu ten sekret przez kilka dni i polecił, żebym pana o tym powiadomił,

gdy jego już tutaj nie będzie. A zatem rozmawiam teraz z panem, a jego tu nie ma.

Pan Grewgious zobaczył jak ta przerażająca postać odrzuca do tyłu głowę, chwyta się za włosy i odwraca od niego w spazmatycz­nych drgawkach.

- Powiedziałem już wszystko, co miałem do powiedzenia, prócz tego, że ci młodzi rozstali się w sposób zdecydowany - choć nie bez łez i smutku - właśnie tego wieczoru, gdy po raz ostatni widział ich pan razem.

Pan Grewgious usłyszał przerażający krzyk i nie widział już upiornej postaci ani siedzącej, ani stojącej. Zobaczył jedynie stertę potarganego i brudnego ubrania na podłodze.

Ale nawet i to nie wpłynęło na zmianę jego zachowania, gdyż spojrzawszy w dół, nadal rozwierał i zamykał dłonie, grzejąc je przy ogniu.

Rozdział XV OSKARŻONY