Dawno, dawno temu na skrzyżowaniu Górczewskiej i Płockiej...

Wiata jak to wiata: czy deszcz, czy śnieg, upał czy mróz, pod swoim gościnnym dachem kryła wszystkich potrzebujących. Bez względu na płeć, wiek, stan zdrowia. Także tych, którzy łamiąc prawo, raczyli się tam napojami, których w miejscach publicznych pić nie wolno.

A że po spożyciu ludzie nabierają zdolności wokalnych, mieszkańcy okolic skarżyli się, że wiata zmienia się w namiastkę Opery Leśnej, albo przynajmniej opolskiego amfiteatru podczas prób chóru głuchoniemych z zapaleniem gardła. Wniosek poszedł do zarządcy, zarządca do wniosku się przychylił i przystanek "Szpital Płocka" został wiaty pozbawiony. Od lat kilku stoi tam jedynie samotny, biały - pardon, nie ta opowieść - ciemny słupek.

Teraz jednak mieszkańcy zapewne uwierzyli, że okres błędów i wypaczeń minął, społeczeństwo nabyło kultury spożycia i chce wiaty z powrotem. - Jesień idzie, ludzie na przystanku marzną - mówią i pytają: co robić?

Jak to co? Pić, proszę państwa. Na rozgrzewkę.

(wt)